İKİ SATIRLIK ÖMÜR

• 29 Kasım 2014 Cumartesi 10:44:35

Bu yazımı, yeni doğmuş ama kaderi çöp kutusunda bitmiş olan o isimsiz bebeğe hediye ediyorum,
inanıyorum ki annenden göremediğin sevgiyi melekler gösterir sana, güzel bebek ışıklar içinde uyu...

Benim adım, Kara soyadım Toprak.
Hiç fiyakalı bir ismim olmadı.
Ne Deniz oldum uçsuz bucaksız,
Ne Bulut oldum Engin’leri dolaşan.
Ne de bir Kartal, Özgür’ce uçan.

İsmim gibi Kara’dır kaderim.
Geceler kadar soğuk, umutlar kadar uzak.
Ne anne ne de baba hatırlarım kısacık ömrümde.

Ah be Annem, bir sana bağlandım.
Kime ne derim sen bile koparıp atmışken yüreğinden.
Ölümler kundak olmuşsa çıplak bedenime.

Olsun Annem, yine de sana bir şey demem.

Üşüyorum be Annem...
Ah ne vardı kokunu, sütünü, teninin sıcaklığını esirgemeseydin...
Olsun Annem. Nasıl sessizce geldiysem. Öyle de gidiyorum.
Şen kahkahalarınızın aksine sessiz sedasız gidiyorum.

Diyorum ya; adım Kara, soyadım Toprak.
İşte oraya gidiyorum...

NEVİN KORKMAZ

28.11.2014

04.10