Bir yokluğun belimizi büküşü.Sessiz odaların en köşesinden çıkan o haykırışlar. Yokluğun verdiği o acı imtihan. Allah’ım ne de acı bir durumdu yaşadığım bu olay. O sessizlik içinde bir annenin çırpınışı ve bir evladın gözler önündeki yok oluşu. İmtihan dediğimiz şeyin en agırı en dayanılmazıydı bu.Gözden akan bir yaşın en anlamlı haliydi .Yavru bir kuşun kanat çırpmaktan yorulması gibiydi hayata veda edişi. Geride kalanların olmuştu evrendeki bütün acılar. Günden güne daha da belirginleşen bir özlem vardı göz bebeklerimde .Artık gelmeyecek olan bir yolcuyu bekleyişti bu...Sonsuzluğu bekleyiş.Her tebessüm edişimde günah işlediğimi düşünüp gözlerimden gelen yaşın sebebiydi. Hayır! Yanlış anlamayın ağlamıyordum sadece gideni geri getirme çabasıydı yaşlar. Gelmeyecek olan ona ve bitmeyecek olan gözyaşlarıma idi bunca sitem.