Güzel hayvan kuşlar.
''Küçük Mustafa Paşa'' diye bir serçe vardı eskilerde.
Boyun kısmı turuncu renkte,
ufacık tefecik bir kuştu.
Kar yağdığında, elek ile tuzak kurar,
canlı yakalardık o güzel kuşu.
Kuzine sobamızın sıcacık ısıttığı ve kış günlerinde içine hapsolduğumuz mutfağımızda(Aynı zamanda oturma odası) şaşkın şaşkın uçar, neşe kaynağımız olurdu.
Akşam üzerine doğru da, tekrar hürriyetine salardık onu.
Bu günlerde,
Tvdeki bir programda onu gösteriyorlar arada bir.
Bilemiyorum,
hala bolca yaşamakta mıdır yörede?
Biz doğadan öyle koptuk ki,
çocukluğumuzdan aşina olduğumuz bir çok güzellik ile yollarımızı ayırdık.
En başta da,
dostumuz kuşlarla.

Güzel bir yazı idi.

Bu güne kadar sayısız muhabbet kuşuna ev sahipliği yaptı o büyük kafes. Ne ilginçtir ki her birinin karakteri ve mizacı farklıydı birbirinden. Renkleri farklı, rengin tonu, ötüşü farklı ve huyları dahi. Allah yarattığı her canlıya neler bahşetmiş. Aramızda özel bir iletişim olduğu da bir gerçek. Sevgili Zeynep Hanımın da vurguladığı gibi hayvan sevgisi de insanlığımızın bir uzantısı ve gerçek manada insanın ruhunu dinlendiriyor. Üslubuyla naif bir anlatım sergilemişsiniz yazınızda. Hoş bir esinti taşıdı uzaklardan. Yüreğinize sağlık efendim. Saygılarımla...

Bizimde iki tane muhabbet kuşumuz var, çekirdek seviyorlar, dişi olan erkeği çenesiyle bıktırıyor bazen, dişi olan ayrıca erkek nereye konarsa oraya konuyor ve kıskançlık yapıyor, erkek olan çoğu kez gönlünü alıyor, onları bazen izlemek hoşuma gidiyor, hayvan sevgisi başka birşey ve çocuklarımıza kesinlikle aşılamalıyız diye düşünüyorum, çünkü merhametli olmayı sağlıyorlar ve daha bir sevgiyle bakmayı, saygımla.