Sevdama...

• 23 Kasım 2014 Pazar 18:13:50

Bırak elindeki çekici! Okşayarak seven su ol!
Okşa ki büyüsün, sabırla işle sevdayı ilmek ilmek. Bırak halı dövmeyi, pamuklara sar. Zira yürek sırça köşktür, onu sadece sevdiği tuzla buz eder. Okşa elindeki yüreği ,okşa ki filizlensin, tomur tomur çiçeklensin!
Sevmeyi öğrendim diyorsun bak ,işte ,şimdi öğrendin aslında yaşamayı. Zira bir adama en çok sevmek yakışır. Hatta sevmek en çok erkeğe yaraşır. Yaşamak sadece sevmekten ibaretken ve her şey sanalken bu alemde tek gerçek ,aşk.
Donkişot’uz ya biz, hepimiz değirmenlerle savaşan birer hayal kahramanıyız ya…
Öyle de olsa, bir hayalse bile, kazanmak en çok bir erkeğe yakışır bu savaşı.
Sevmek ve sevilmek… Ekmeği tuzu ömrün. Sevgiyi arar dururuz, bazen farkında bile olmadan… En çok da yolun sonuna doğru, büyük bir telaşla… Ölürken kalbimde bir el, elimde bir yürek olsun diye…
Hayatın en büyük hediyesini ararız hepimiz çaresizce. Buluruz da bazen, ansızın çıkar gelir. Bazen bir eşin kollarında, bazen bir sevgilinin koynunda. Gelir habersizce, sonra başlarız yel değirmeniyle mücadeleye .Gelir sessizce, bazen de bağıra çağıra ama çekiçle vura vura ezeriz onu. Oysa narin bir çiçektir hırpani davrandığımız. Ezeriz de geriye dönüp baktığımızda işe yaramaz bir yürekle karşılaşır şaşırırız, bunu mu sevdim diye.
Sen de istedin biliyorsun, sevilmek, senin için zor da olsa, sevmek…Eğer bulduysan bırak paralamayı, itelemeyi, sahip çık eğer seninse. Ayırma yanından, uzaktan sevmek şarkıların işi, sarıla sarıla, gözündeki yaşı sile sile sevmeyi öğren! Saçının bir tek teline bile kıyamadan. At artık o çekici elinden!
Zira:
“Taşı delen çekiç darbeleri değil, suyun okşayışıdır.” (Tagor)