SONBAHAR MEKTUBU.

• 21 Kasım 2014 Cuma 12:00:54

Bugün yazmak geldi içinden.Sanırım iş yerimin girişindeki altın sarısı yapraklarıyla bana gülümseyen ağacın bunda etkisi büyük. Sonbaharın yeri bir başkadır benim hayatımda kime sorsanız belki benzer cümleleri kurabilir ama sararmış, solmuş fakat hala gülümseyen, dimdik ayakta duran başka bir mevsim var mı yeryüzünde? Sessiz sedasız dökerken yapraklarını gizli bir fırtınayla bırakıverir yerini kış mevsimine. Kimse bilmez bağrında nelerle kara toprağa karıştığını.Dikkat edin sizin de hikayenizi götürebilir giderken.. Bir rüzgarlık emir ile alır aklınızı başınızdan.
Biraz tefekkür kattığınızda düşünce ikliminize içinde hüzün barındırarak böylesine hayat fışkıran bir besteyi ancak mutlak bir iradenin vücuda getirebileceğini saf bir muhakeme ile bile anlamak mümkün?Varlığın tecelli ettiği her bir zerre aslında ilan ediyor birliğini ve kudretini yaradanın.
Şehzadebaşı caminin asırlık ağaçlarının üzerine tüneyen güvercinleri sararmış yapraklarla birlikte bir titreyiş alır her akşam vakti. Deli gibi feryat ederler anlaşılmaz bir telaşla kanatlarını göklere açıp sanki emir beklerler bir sonraki hareket için. Emr-u Ferman gelince haktan çekip giderler yine çığlık çığlığa. Altın sarısı yaprakları savururken rüzigar ayaklarımın altına bir name tutururum bende ruhuma gelen garip bir ilhamla. Ötelerden bir ses kulağıma fısıldar varoluşun sırrı bu işte her şeyde onu duymak ve sevdalanmak en karasından. Ve her bir yaprakla düşmek nefes nefes toprağa...
Rabbimizin adını her bir zerreye nakşettiği bu muhteşem kainatta onun halifesi sıfatıyla var olmaktan şeref duyuyorum. Her nefesime binlerce şükredip ona layık olmaya gayret gösterip aksi bir halden yine ona sığınıyorum. Ömür sermayesini onun uğruna heba etmek duası ile... HAYIRLI CUMALAR.
Ümidimi hiç kaybetmedim. Bir gün insanlık kendi öz benine yani fıtratına dönecek ve son zamanlarda yaşadığımız insanlık onurunu esfel-i safilin mertebesine indiren bu aşağılık, alçak saldırıları bertaraf edecek. Hakettiği ve rabbimizin bizi layık gördüğü eşref-i mahlukat mertesine bir gün erişecek. Bazı nurlu mektuplar, bazen uazlardan bazen hemen yanıbaşımıdan her an gelmekte satır satır beni oku diye yalvarmakta. Ebedi aleme göç edeceğim son nefesimi verene kadar taze tutacağım bu ümidimi. İnsanlık bir gün mutlaka yaratılış gayesine rucu edecek. Hayatı ve ölümü nasıl davranacağımızı sınamak için yaratan rabbmize bezm-i elestte verdiğimiz sözü tutmak