2007 de 86 puanla ben atanamayınca önemsemedim, lakin adam 50 puanla atanmış. Ogün bugündür bir daha asla dedim. O insan yandaş biz hala gardaş...

Bir ülkede insandan önce devlet gelirse, devletin başında kim varsa, şeytanda o, avukatta o... şeytanın avukatını aramaya gerek yok.



Saygılar, Sevgiler

Anlamlı bir paylaşımdı. Ne diyebiliriz ki. Yazıyoruz, çiziyoruz, tepkimizi veriyoruz ama kimse dinlemeyince nafile. Tebrikler canım benim. Sevgiyle.

Hikayeyi okurken,
yoruma başladığımda, önce şu yamşımayı sorayım diye geçti aklımdan.
Baktım, sonunda açıklamışsınız.
Okuyucularınızı iyi tanıyorsunuz.

Hikaye güzeldi.
Ama,
etkileyici cümleyi en sona saklamış,
çok güzel gediğine yerleştirmişsiniz.

Bandı çıkarıp atarsak, geriye sadece kanayan bir yara kalıyor...! Hem de koskoca bir ülkenin yarası.

Buna da yara bandı bulmak çok zor Sevgili Emine.

Ne diyelim?
Okumak isteyen cebine parasını koysun okusun, yoksa doğru işçiliğe, hadi bakalım marş marş.

Ah bebeğim, ah! Elli puan alanlar atanırken sen seksen puanla atanmayı bekliyorsun; memlekette bu çarpıklık böyle devam ederken sen ve senin gibiler daha çok parmak ve tırnak yemeye devam edecekler inan bana! Keşke sana verecek daha iyi bir cevabım olsaydı.”


söz bitti usta.....sebeb olanların allah belasını versin....saygılarımla

Yazı içerik olarak sistemi sorgulamaya odaklanıyor ama atanamamak hayatın sonu değil. Ayakta kalmak için kabuğundan sıyrılmak gerek. Hayat kavgası dışarda acımasızca devam ediyor ama bir o kadar da zevkli; her türlü zorluklarına rağmen. Bence Yakuphan kendini strese sokmasın boş yere. Oradan hesaplı zeytin getirsin burada satalım,karı kırışırız...
Saygılarımla.

tek kelime ile muhteşem bir paylaşım ben günün seçkisi diyor yürekten alkışlıyorum emineciğim sevgimlesin

Evet arkadaşım ne yazikki öyle benimde kardeşim yarım puanla atanamadi çok içten sımsıcak bir yaziydi kutluyorum yürekten. Sevgilerimle

Güzel bir yazı okudum,saygımla.

Farklı olan, farklı olduğu düşüncesi ile ayrı bir potaya konan. Farklı olmak, olsa olsa hayatın bir sunumu, ne bir seçim ne de bir tercih. Nedir farklılık? Eksik bir organ mı yoksa farklı bir düşünce tarzı mı? Neden farklı olmak zihinlerde bu denli kurcalanır?
Ve sizin pırıl pırıl kalbinizle arkadaşınıza aksettirdiğiniz tutum: Ne kadar insancıl, ne kadar iyi niyetle geliştirilmiş bir yaklaşım tarzı. Oysa günümüzde en ufak bir davranış tarzı ya da geliştirilmiş bir alışkanlık ki adı ne olursa olsun hep ama hep yürek yakıcı bir şekilde direkt şahsımıza yansıyor. Oysa her birimiz nasıl da farklıyız birbirimizden hep ama hep benzeşmeye çalışırken.
Ve torununuz ile geliştirmiş olduğunuz o harika diyalog...Pedagojik yönden olsun yaklaşımınız itibariyle olsun imrendim güzel dostum. Torununuz ve yaşadığı ikilem sonuç itibariyle çarpık bir sistemin gencecik ruhlarda yarattığı tahribat. Atamamı beklerken yaşadığım acıyı hatırladım okurken. Geç kalmış olduğum başvurumun iptali ve hayallerimin suya düşmesi. Ki binlerce hayalini gömmüş biri olarak ne hikmetse halen bir şeyler olacağı ümidiyle yaşıyorum.
Sevgili Nurefşan'a atıfta bulunarak diyeceğim ki; hala yerim kendimi ve bu gidişle ömrümün sonuna kadar da yemeye devam edeceğim. En azından değer verdiğim insanları kırmamak adına geliştirmiş olduğum çok yanlış bir tutum.
Doğru nedir ya da nerede hata yapıyorum/uz?
Bir gün bu sorunun cevabını bulma ümidim hala baki. En azından kolladığım doğruların ışığı ile buluyorum yolumu.
Çok çok değerli ve yüreğe dokunan bir yazı kaleme almışsınız her zamanki naif ve zarif bir anlatımla.
Güzel yüreğinize sağlık canım dostum. Ne güzel güne bu güzel yazıyla başlamak.
Farklı olmak sorusu hala kurcalıyor zihnimi. Bizler bu farklılıklarla ve küçük ayrıntılarla korumaktayız özümüzü, sanırım...
Çok uzattım. Kusura bakmayın. Ama yazınız o kadar çok duygu çağrıştırdı ki bende.
Sizi çok seviyorum bunu sakın unutmayın.
Yüreğiniz dert görmesin asla.

Sabah sabah nasıl acıttı içimi...Kendimi bu kadar huzursuz hissettiğim bir günde ah dedimm.

Çivisi çıktı hayatın, benim durumumda aynı aslında torununla pek huzursuzum tırnağımı yemiyorum ama kendi kendimi yiyorum.

Kazandığım halde mülakat denen :) hani şu sadece torpil olayı yüzünden büyük ihtimal müdürlüğe atanamayacağım...

Ah canım benim ah...

Hele senin o anın.... o güzel yüreğinde nasıl yer etmiş

Bizden farklı olana dair yaklaşımlarımızı çok ince anlatmıştı yazı. Ayrıca günümüzün o kurt gibi gençlerimizi içten içe kemiren sıkıntısına da değinmişti. Bir taşla iki kuşu tam isabet kaydederek vurabilmişti yani bence. Tebrikle. Birbirinden başka iki konuyu aynı potada eritmek güçlü bir kalemin harcı olabilirdi olsa olsa zaten.

tebrik ederim.

Kıymetli Emine Hanım... Çok üzücü bir durumu çok çarpıcı bir gerçekle anlatmışsınız. Anlatımınız, olayı sunumunuz ve bağlayışınız açısından çok güzeldi tebrik ederim. Aynı zamanda, pek çok gencimizin ve ailesinin muzdarip olduğu bir konunun dile getirilişine de teşekkürler.

Torununuzun durumuna ise gerçekten üzüldüm. Bu durumda olan ne çok gencimiz var ve ben eli ekek tutacak çağdaki gençlerimizin kös kös oturup anne- baba eline bakmasına, yuva kurma sürecinin uzamasına, kısacası hayatlarının gecikmesine kahroluyorum. Tabii, daha da acı olanı, bazı bölümleri bitirmek iş garantiliyken, bazı bölümlerde ağzınızla kuş tutsanız, maalesef... Yüksek lisansını yapmış, hatta iki fakülte mezunu gençler atanamadığı için ne işlere başvuruyor, bir bilseniz!

Yanisi, derdiniz, derdimiz Emine Hanım.

Selâm ile.

şimdiki gençlerin kafaları daha dolu,tebrik ederim saygılarımla.