Bir gece dönüşünde ağlarken buldu seni gözlerim. Neden? Ayrılık üzmemeliydi seni aslında ama ağlıyordun. Hiç kimse yokmuş gibi, hıçkıra hıçkıra...
Kirpiklerinin ıslandığı her damlada farklı bir çığlık seslense de bana, aldırmıyordum. O anın sessizliğine kilitledim kendimi. Sen ve benin kalabalığında yalnız kaldım biraz ama her şey eskisi gibiydi. ’gibi’ değildi gerçeklik ama yalan olmadığını sen de biliyorsun. Avuç avuç topladığımız şekerlerin kağıdı sol cebimde hâlâ. Saklamadım; orada unutmuşum. Ne kadar komik!
Güzel aslında; bir cep dolusu bademler ama şimdi hiçbiri yok! Tüm ağaçlar yapraklarını dökmüş. Kupkuru her yer... Seni görebiliyorum ama...
Sessizsin sen de inadına ama konuştuklarımız daha farklı şimdi. Hep gülerdik aslında yan yanayken ama şimdi gözlerimiz bakamıyor birbirine. Ya bir muhtaçlık bu ya da tuhaf bir uzaklık. Ama seviyoruz o çocukları. Kış günlerinde sıkı sıkı tutuşan sıcak elleri..
Gözlerimi kapattığımda karşımdaki sen yoksun. Ama gördüklerim de sadece sen değilsin. Belki küçük küçük merhamet vardı; belki de öylesine...
Sendin belki neden ama nedensizdi her şey.Şimdi unutulmuşların arasında kayıplar ortaya çıkıyor tek tek. Sakin adımlarımdaki sessiz aceleciliğin tüm sebebi sen!
Güllerin arasında bulduğum sürprizler küçük bir kutuda saklanmış. Hediye gibi olan gülen gözler; tüm gözlerden apayrı. Hatalar o kadar bencil ki; gölgeliyor bu tüm şeyleri. Yapmam gerekenler istediklerimi engelliyor ama acele ediyorum. Acele ediyorum yetişebilmek için her şeye.
Oyunlar oynanırdı güneş batasaya kadar ama bıkmazdık ve yarın yine oynardık. Çocukluk gibi ama biz büyüdük. Hemen büyüdük. Büyüdüğümüzü hiç hissettirmedik. Küstük ama yarın hemen barıştık. İlk oyunumuz saklambaçtı ve seni hiç bulamadım. Saklambaçlarımızı hiç sonuna kadar oynayamadık. Korktuk...
Kimi zaman çok ciddidik kimi zaman her zaman ki gibi işte... Kırmadık aslında hiçbir şeyi. Senin ve benim hiçbir şeyimiz yoktu. Hepsi bizimdi!
Yine birbirini arayan hayaller ve ikimiz kaldık. Ama sanki uzak... Bu sefer diyorum ve tekrar yaşamak hoşuma gidiyor. Sanki hiç bitmeyecekmişçesine...
Her şey bir yerde kalsın:
Küçük veya büyük bir sarılma bekleyen yüreklerdeki arzu içimi deli ediyor. Bu yüzden unutuyorum ve affediyorum...

BURCU ÖREKÇİ