Aşk ki beklenmeden gelendi...
Sabırdı...
İmtihandı...
Aşk ki, susmaktı...
İçin yansada kül olsada durmaktı. Ve vazgeçmemekti aşk. Vazgeçildiğinde aşk olmazdı. Aşk’a varılmazdı. Bir kitabın sayfalarının arasında gizliydi belki,
bir mektubun satırlarında... Sabirda gizliydi. Dua’da....
Belki bir güvercinin kanatlarındaydi aşk. Yada bir gül yaprağinin hissiyatında.
Gözlere yazılandı. Rüyaydı. Sabırdı. Yanmaktı aşk...
Bir avuç içindeki sır’dı. Bir şiirin içinde geçen sevdaydi.
Adem olmaktı,
Havva’yı bulmaktı...
Eyyüb olup,
Rahime’yle sabra koşmaktı...
Zekeriyya olmaktı,
Testereyle ikiye ayrılsa da bedeni,
İşâ gibi zikre durmaktı...
Musa olup,
Çobanlık yapmak,
Edebi için Safura’ya vurulmaktı...
İsa olmaktı,
İffetin timsali bir ananın,
Edeb bakışlı evladı olmak,
Meryem gibi adanmaktı...
İbrahim olup,
Aşk’a teslim olmak,
Hacer gibi Safa ve Merve arasında
aşk için koşmaktı...
Yusuf olmaktı aslında aşk,
Kuyulara düşüp, zindanlara atılıp,
Rüyayla yaşamaktı,
Züleyha gibi, rüyada aşk’ı bulmakti...
Ve Muhammed (sav) olmaktı,
Aşk’ın adını taşımalı
Aşk’la yaşamalı,
Ve ardında Aişe gibi bir sevda bırakılmalıydı...
Aşk olmalıydı, Aşık olunmalıydı,
Aşk için Hakk’a koşup, Aşk için yaşanmalıydı...