’Gecenin işte bir köşesinde ağır ve yorgun adımlarla yürüyordum. Nereye gittiğimi o an, hatırlamıyordum. Çok ama çok caddeden geçtim işte. Birisinden büyük bir gürültü koptu. Başımı bile çevirmeye zahmet etmedim ve gözlerimi yumdum. Umutsuz bakışlarla eski püskü ayakkabılarıma bakıyordum sadece. O anda karşıdan gelen bir insanla çarpıştım. Hadi, ben bakmıyorum, o kör müydü?
Kafamı yavaşça yukarı kaldırdığımda yaşadığımı hissettim. Az önceki yaşlı, ölmeyi unutmuş adamdan yepyeni bir çocuk doğdu sanki. Bu imkansızdı aslında ama imkansızlar yaşamaya değerdi. Bir anlıktı ama bir ömrüm boyunca yaptıklarımdan daha değerliydi bu an. Yaşadıklarım o kadar da boş değil ama elimde hiçbiri kalmadı. Yalnız ve sessiz kitabıma ad ararken onun karşıma çıkması büyük bir şanstı aslında.
Onun arkasından öylece baktım ve yoluma devam etmekten başka bir şey yapamadım. Beni sanki görmemiş gibi davranması canımı çok sıkmıştı. En az benim kadar yaşlı ve tembel dostumla bir gece daha yaşayacaktım. Sanırım şu an uyuyordu ve ben iki gecedir onu uyurken izliyordum. İçimdeki burukluk bazı şeylerin habercisi olsa da fazla aldırmıyordum. Benim için umudunu kesenlere hiç bakmıyordum bile. İki kişiydi benim hayatım. Dostum ve ben...
Yaşamaya değmiyor ama elden de bir şey gelmiyor ne yazık ki! Ellerim cabimde ve kapımın önündeyim. Anahtar sol elimde. Yavaşça çıkarırken diğer elimdeki uyuşma canımı acıtıyordu ama tek ses yoktu. Posta kutusu yine boştu. Artık kalmayan umudumu arayacak gücüm de kalmamıştı ama dostumun kocaman kucaklamasına karşılık veremeyecek kadar değil. Tek o kaldığına göre en önemli oydu.
Yüzümdeki tek tebessüm oydu.. Kocaman, yaşlı, tüylü mü tüylü köpeğim. İsmi yoktu ama ben ona hep dostum diyordum. Gecenin son saatlerini gösterdiğinde saatler, dostum çoktan uyumuştu. Ben yine yalnızlığımla sohbet içindeydim. Gözlerim gökyüzündeki en parlak yıldıza odaklanmıştı ama gördüklerim bambaşka şeylerdi. Bir vardım bir kayboldum. Ümidime artık, ne yalan söyleyeyim, inanmamaya başladım. Ne kadar böyle olsa da her şey, korkmuyordum. Bir yerlerde bazılarının mutlu olduğunu düşünmek gözlerimi doldursa da, ben yine yalnızdım.’
dedi bir adam bir köşede bana rastlayınca...

BURCU ÖREKÇİ