EYVALLAH

• 13 Kasım 2014 Perşembe 19:27:28

I
30 yaşlarında yalnız yaşıyan bir adamdı…
Sadece şiirleri ve o , ve de geleceğini ümid ettiği yari ?
Bu şair ki hiçbir şey yazmazdı ondan başka…
Bi giyim mağazasında temizlikçi olarak çalışıyordu…
İyi kötü bir iş tutturmuştu… kendine

II
Ve yıllar sonra . . .
Şair üzerinden yorgunluğu atamamış gibi hissediyordu kendini . .
ama ne denilir ki yıllar bu . . .
çürütmüştü ciğerlerini . . .
usulca kalemi aldı eline ,yazamıyordu ,
sanki biliyordu her harf ,beynine kurşun gbi saplanacak.
deriin bir of çekti . . .
yüzündeki buruşukluk her şeyi anlatıyordu zaten . . .
hep bir umut vardı içinde, her batan güneş sanki ona yaklaştırıyordu onu . . .
o gelecek diyordu içinden .
ben yazarımda o gelmez mi , diyordu.
ama bilmiyordu ki...
III

ve nihayet yazdı iki kelam . . .
sustum Yar ! senden sonra , kaleme gitmez oldu elim,
sustum sendne sonra . . .
sustum yüreğimi kanatırcasına . . .
sen gittiksen sonra sahipsiz kalmış bi şiir gibi hissettim kendimi , , ,
oysa çocuklarımızdı yazdığım şiirler
yetim kaldılar...
eli gitmiyordu o kadar güçlük çekiyordu ki yazmakta . . .
iki damla gözyaşı süzüldü hasret dolu gözlerden . . .
taaa uzaklara . . .

IV
iyi kötü bir iş tutturmuş kendine , bi giyim mağazasında temizlikçiydi...
sabah işe gitmek için uyumalıydı . . .
birden bire midesinde bi yanma hissetti . . .
sanki yarına kötü şeyler olacakmışçasına bir yanmaa....
anlam veremiyordu.
bir süre sonra dalmıştı yorgun gözler uykuya . ...
ve nihayet sabah . . .
her zaman ki gibi onunla beraber el ele dolaştıkları yoldan gidiyordu . . .
birden mırıldandı içinden...
ŞAİRİM ; ne gezdik be bu yollarda ne sözler ne yeminler etmişti...
gözlerim senden başkasını görecekse kör olsun.
ve tutacaksa bu eller başkasını alsın ALLAH canımı ...
ne büyük laf etmiş be şaiiiir . . .
diyerek iç geçirdi...
öğlen arası yoğunluğun olmadığıı bi vakit ,
temizlğe başladı . . .

V

ve bir çocuk sesi geldi aniden ; amca kolay gelsin . . .
şair dönüp baktığında ,sanki o anda nakavt olmuş bi boksör gibi hissetti kendini
bu oydu, evet çocuğun yanındaki kadın şiirlerinin annesiydi ...
üstelik evlenmiş ve bir çocuk sahibi . . .
şiirlerimin annesi diyerek iç geçirdi . . .
olduğu yere çöktü sessizce..
kadının her halinden memnun olduğu belliydi.
unutmuştu onu çoktan...
zor gelecekti şaire çok zor...

VI

vakit akşam olmuştu işten çıkar çıkmaz evin yolunu aldı.
durakladı birden ...
dün geceki mide yanması 2 katına çıkmıştı...
oturdu onunla birlikte oturdukları bankta...
bu de farklıydı şair ,sanki bi son gibiydi yüzündeki tebessüm.
ah be şairim diyerek mırıldandı yine ;
zor gelecek şairim zoooooor...
yorgun adımlarla devam etti ve sonunda eve atabildi kendini...
hemen uykuya dalmıştı yorgun gözler...
bir kaç gün aradan geçmişti ki
iş arkadaşları işe gelmemesinden şüphe etmişlerdi . . .
kapıyı defalarca çalmalarına rağmen açan olmamıştı...
arkadaşlarından biri kapıyı zorlayalım demesi üzerine kapı kırılır ve içeri girilir...
gördükleri manzara karşısında kanları donmuştu...
şair kendini asmıştı...
ve bir nottu göze çarpan ...

’kader kısmet demişlerdi eyvallah...
ya kurduğumuz hayallere kim meyletti be alçak . . .
kim çaldı seni benden ...
kim yıktı gül kokusu evimizi . . .
oldu mu bu şimdi .
hani hep yanımda olacaktın hani ben yazmayacaktım ayrılığı...
eyvallah annesi şiirlerimin . . .
SADECE EYVALLAH’...

’ömür kısa hayat uzun şairim iyi bak emanettir sana şiirlerim’

-SoN-