Pam Grey altmış yaşlarında, hafifçe kilolu, kumral bir kadındı. Kabaca topladığı saçlarıyla, fazla para harcamadığı gözlüğüyle dişi olduğunu unutmuş gibi duruyordu. Üzerinde mavi bir gömlek vardı; altında da yine aynı renkte bir pantolon. “Takım elbise olmadıkça aynı renkte giyinme” derdi annem. Belli ki Pam’in annesi başka birisiydi.

Belki de o tarz giyinme kendi seçimi değildi. Yanıbaşında duran Heather Maydrew’un üzerinde ise yeşil bir gömlek vardı ve Heather Pam’den en azından bir on yaş daha gençti. Görece az kilosu da buna eklenince Heather mavi gömlekli Pam’den daha hoş bir kadındı. Ama o da saçlarını aceleyle toplamış, yüzüne de makyaj yapmamıştı. Heather’a baktıkça açık tenli kadınların hafif de olsa makyaj yapması gerektiğini düşünüyordum.

Panjurları sıkı sıkıya kapatılmış bir odada ben, İlhan Kemal, ve bu iki kadın... Eşime bu durumu nasıl anlatacağımı düşünmeme gerek yoktu çünkü o her şeyin farkındaydı ve durumumuzu onlaylıyordu. Dahası üçümüz ayakta birbirimizin yüzüne bakarken eşim yatağa uzanmış, bizi seyrediyordu.

Bizi seyreden sadece karım değildi. Geride birkaç kişinin gölgesi vardı. Yeşil gömleğinin altında yeşil pantolon giymiş Heather “Onlara aldırmayın” demişti, “Burada sadece biz dördümüz varız.” Başta onlar yokmuş gibi davranabileceğimden şüphe ettiysem de sonrasında diğerlerine aldırmadığımı gördüm.

Pam Heather’a baktı. Onun sessiz onayını alınca bana:

“Bacağından tut” dedi. “Ama bunu tek elinle yap ki, diğer elinle de kamerayı çalıştırabil.”

Eşimin sol bacağını kavrayıp, kendisine doğru ittim. Aynı hareketi Pam de sağ bacağa yapıyordu. Eşim ufak tefek farklılıklarla anne karnında gibi duruyordu. Sessizliği Pam bozdu:

“Başlıyoruz... Kolay bir doğum olmayacak.”





Adı İngilizceye Someone who expects clear wine diye tercüme edilebilecek, ailemize geçen hafta katılan kızıma...