Annemin her pazar aldığı oyuncaklara benzemiyorsun sen!
Güneşin farklı sanki senin...
Doğuşun tan vakti misali... Tamamlanmamış cümlelerin sonundaki üç noktaya karşılık gelecek üç harflik bir kelime var tek...
Karanlık odalarda korkumsun. Kimi zaman her şeyimsin; kimi zaman tek sensin.

Doğum günümdeki dileğimsin belki; belki sessiz yıldızların son şarkıları... Gözyaşlarımdaki son damla değil; her damladan ibaretsin. Bir roman gibisin ya da bir masal gibi...
İnanmak kadarsın ama yanılgıdan ibaretsin. Ya varsın ya da düşüncelerden ibaretsin. İçimde saklayamadığım dev sırsın sen. Hiç bitmeyen endişemsin. Kimi zaman ise beni mutlu edecek tek sebep.
Bazen olur ki; en büyük acım...
Biterse bile birkaç zaman; tekrar var olacaksın. Tekrar yanımda değil; bilmediğim bir yerde olacaksın.Tanıyamayacağım ama sen olduğunu bileceğim. Ölümün son nefesinde değer bir gülücük olacaksın. Çocuk gibi yaramaz olacaksın ve asla uslanmayacaksın. Eşsiz bir müzikte çılgın nota olarak kalacaksın.
Art arda gelen satırlarda amaçsız ama güzel cümleler kuracaksın. Paragraflar kadar yaşayacaksın kimi zaman; kimi zaman bir satır kadar...
Ölmeyeceğini bilerek yaşarken ölümün ne olacağını unutacağım. Unutmak bile o zaman güzel bir şey olacak. Anlamı olmayan tanımlarda karşıma çıkacaksın. O zaman seni yaşatacak tek ben olacağım.
Ben olmayacak hiçbir zaman...
Yalnız kalmayacak güller...
Gülmese de tüm gözler, umut olacaksın. Ellerin tutuştuğu değil, titrediği an var olacaksın. Gözyaşlarım gibi utangaçsın; kendine saklamaya çalışıyorsun. Bu yüzden yüzün hep ıslak kalacak.Tekrar tekrar yaşayacak olan kadersin. Kutsalsın sen de...
Belki bizden ibaretsin ama ölüm kadar sessizsin bazen. Çığlığın ulaşamayacağı yerde masum bir fısıltısın yüreğime işleyen... Beni iyi yapan sensin aslında.
Yokluğunda bir hiçlik...
Yarınımdaki telaşsın sen ve inatçı biraz. Dündeki geç kalmışlık...
Kalemimin son dokunuşu; fırçamın son darbesisin. Sonbahardaki o masum rüzgarsın kimi zaman; kimi zaman ilkbaharda açan ilk çiçek... Denizlerin belli olmayan sakin dalgalarısın sen!
Bu yollardaki yalnızlıksın sen.
Soluduğum havanın kokususun.Her şeysin kısaca ama kısa değilsin hiçbir zaman. Daha önce hiç dinlemediğim şarkının nakaratı gibisin. Müziklerin arkadaşlığında gezinen yaramaz bir çocuk gibisin. Yaşlı bir bedende genç olansın. Oturduğum sandalyemin bacaklarındaki güç kadarsın bazen; bazen çok çelimsizsin...
Sen daha adını koyamadığım birçok şeysin...

Burcu Örekçi