Anlayacaksın!
Derin buruk bir boşluk sonrasında izlemek yerine yaşamayı isteyeceksin!
Sana bıraktığım armağan"son nefesimi seninle vermek"olacak...

Kapıyı üzerimize kapatıyorum.
Oda’da tek başımıza,yıllarca yalnız kalamadığımız kadar yalnızlık koku,su.
Soğuk!
Müstehcen nefesim ,gözlerine değerken, beni anladığını düşünüyordum hep.
Biraz huzur.
Biraz sessizlik.
Birbirimizi anlamamız için yeterliydi.


Buradan hiç çıkmayacağız!
"Lütfen"
Sen’de gözlerime bakarken hiç konuşma olurmu?


Dökülmeden sessizlik kapı önlerine ,
Denizin tam kıyısında ,
Rüzgarın ölüm çığlıklarında
Bir şişe şarabı kadehlere doldurup ayrılığımıza tokuşturalım.


Hayatına dokunduğumdan buyana
Benimle tanışman uzun sürdü.
Bilmene "rağmen" oysa
Sevginden başka hiçbirşeyim yoktu üzerimde.
Defalarca ruhumda yırtılmalarla gezindim.
İnan bana,güçlü kalbim günden güne erimekle meşguldü.
Farkedemezdin!

Farketmedin,de!

Ben herşeyimi burada bırakacağım.
Maskelerin düştüğü bu ortam da.Yeni hayat beni bekliyor.
Elini bırakıyorum şimdi. Az sonra parçalarımı toplayacaklar.

Çılgınca değil bu, ağlaman gerekiyorsa ağla!

Özgür olacağım .

ne ’acı’!

Seni tutsak ederek gidiyorum...

Vicdanınla iyi geçin ! o seni hiç bırakmayacak...