Çocuklarımıza miras

• 4 Kasım 2014 Salı 00:13:07

Biz de çocuktuk bir zamanlar.Kimi iyi kimi kötü anılar saklı hafızamız da, ne de olsa.
Büyüdükçe kirlendiğimizi söyler ya bazen ,yine biz olan insan.Neydi peki bizi kirleten ,o masum halimizi yok eden.
Kurtulmaya çalıştık hep bize yüklenen görünmeyen elbiselerden. Tam bunu fark edip bazende hiç anlayamadan.Anne baba olduk , böyleydi düzen.
Peki anlayamadan bize olanı , nasıl büyütecektik o çocukları ve ne miras bırakacaktık onlara.
Geçmişten kalan izleri temizlenip arınmadan.
Belki de okuma yazmadan önce ruhumuzu anlatmalıydı bize düzen ve iyileşme nasıl olurdu onu.
Bir tokattı belki bizi çekingen yapan,gülüp oynarken kızın anne babadan mirastı belki, yaşamdan tat almamıza engel olan.
İyi bir şey öğrendiğinde umursamamıştı belki sevdiğimiz insan olan anne baba öğretmen, o yüzdendi belki bir şey başarmak istememek ya da başarıdan tat almadan yaşamaktan.

Öyle çok çoğaltılabilir ki bu örnekler.Ama sonuç değişmez. Yaranın temelini bilmeyen, bilmeden yara açmaya meyillidir. Kendi yaşamadığını vermiştir çocuğuna ,ama ağır bir şekilde yaşadıklarının külfetini de .
Bu mudur onlara bırakacağımız miras.
Kendini tanımayan, duyularını yaşadıklarının ,hayatına yansımasını görmeden.
Yüklenir ve katlanır büyür miras acıya dönüşür.Sonuç çaresiz ve kargaşa içinde insanlar ve sonu beklenen dünya.
Çözümse anlamak ve çözmek belki gidip çocuğundan af dilemek .Onu ve acılarını dinlemek ,kendi yanlışını görmek.Affetmek ,affettirmek arınmak. Güzel ve temiz bir miras bırakmak.

Kendi çocukluğunuzdan kalan acılarınızı gördüğünüz de ,kendi çocuklarınızın da acıları olacağını ruhlarının zedelendiğinin farkına varmak olacak.Onlar da daha bilinçli ,duygu ve düşüncelerini anlayan nesillere miras bırakacaklar kendilerinde ki mirası
Sevgi ve aşkla