Gidişlerin Ardından

• 25 Ekim 2014 Cumartesi 01:01:33

Birinci Gün .

Valizlerimi toplamaya çalışıyorum, içimde tarifi imkansız bir sızı. Gitmekle gitmemek arasında gelgitler yaşıyorum. Radyoyu kapatıp sesizliğin içinde kaybolmak istiyorum ,ama yapamıyorum korkuyorum odamdaki yalnızlığımdan kapatamıyorum, hiç değilse radyolardaki şarkılar yalnızlığımı alıyor .Gelgitler içinden şarkılardan fal tutuyorum, bir sana bir bana..Tuttuğum şarkılar hep doğru çıkıyor. Şarkıların fallarının doğru çıkmasını ne çok isterdim. Belkide doğrudur onuda bilemiyorum, beklide sende seviyorsun ama söyleyemiyorsun,
Yasaksın ,yasaklıyım
Dokunmak yasak
Sevmek yasak
En güzeli sessiz sessiz konuşmak
Ruhlar da aşkı yaşamak.
Bu gelgitleri yaşarken, aniden çekip gitmeye hazır olmadığımı anlıyorum galiba, aklım git derken yüreğim kal diyor.
Gitmek mi zor kalmak mı zor?
Hep şarkılarda duyardım bu sözü şimdi çok daha iyi anlayabiliyorum ikisinin arasında ki denklemi.
Acaba veda etmek mi zor , yoksa veda ederken , vedaları sevmem hoşça kal demem sana cümlesine katlanmak mı ? diye soruyorum kendime.
Unutmak için gitmek mi gerekir, unutmak için yürekle beraber acaba gözünde mi kapanması mı gerekir.
Göz kapandığında bilmezmiki ağrıyacak olan yüreği süsleyecek olan kendi salgısı olan gözyaşları olmayacak mı ?
Bunuda çok iyi biliyorum.
Bir veda edildi dilde, gitmek hiçte kolay olmuyor, Yürek istememişti ama dil duramadı hemen konuştu, oysa gizlerde kalmalıydı. Yüreği kıskançlığının ve gururunun oyuna geldi.

Bekleyemedi .

Ne zaman gitmek için emir verse beynim.
Gitme kal az daha diyor yüreğim.

Gideceğim ama bugün değil buna hazır değilim.

27.02 2011 saat 04.05.

İkinci Gün,

Gitmekte nereden çıktı, neydi bu acelecilik, neden susmadı bu yürek neydi bu acelecilik, dil söyleyiverdi, kırdı kendi ile birlikte birlikteliği. Adı bile konmamıştı aslında,daha ufacıktıtı,nazarlardan korunması için dile düşürülmemişti.
Ahhhh keşke sussaydı yürek , dil söylemese parmaklar yazmasaydı. Emekleme dönemine gelebilseydi belki de başarabilecektim yürümeyi.
Dayanıksız nasıl yürünebilirki.
Gitmek zor
Kaçmak zor
Veda zor.
Yine bir şarkı çalıyor…Radyoda

Bir alevdin içimde
Yakıpta kavuran
Yağmur oldun gözümde
Hiç durmadan yağan
Açmadan solduran
Can dostum
Yüreğim yanlış anladın


Anlıyorum ki kendi yaptığın şeylere katlanmak zor,dönüşü çok zordur bunu çok iyi bilirsin.O zaman
Sabır dileme zamanı herhalde kendime.
Bir hoşçakal dedi bu yürek,
Umarım bu geceler gecelerime uzunluk katmaz
Gecelerim karanlık ve sessiz olmaz

28.02.2011. 03.15

Üçüncü Gün

Saatler 01.18 şaşkınlığım ve gelgitlerim hala devam ediyor, hala kendime soruyorum , ne oldu sana diye, aynanın karşısana geçip kendimle konuşuyorum.

Şaşkınım , hala ne yapacağımı karar veremiyorum.Hakkım yokki senden bir şeyler istemeye, yasaksın …Yasaksın.Hala senin bu kadar yasaklı olmanı bilirken, ben hala neden buralardayım gitmeliyim. Gitmeliyim ruhumun bilmediği kıyılara, gitmeliyim senin yağmurunun yağmadığı yerlere….
Bu gece çok kararlıyım bu üçüncü günde gitmeye kararlıyı gitmeye.
Offfff tamda gitmeye karar vermişken bir şiir var şarkı ile birlikte..

Aşkımızı geri döndür.

Acaba diyorum..
Yüreğim dalgalanıyor

Arkasından bir şarkı daha
Düet yapılıyor
Ben sende misafirim
Sen onun sahibisin
Ne olur ağlama kalbim.

Susuyorum pür dikkat dinliyorum..

Ve gecenin sessizliğinde yalnızlığımla kayboluyorum…

Biliyorum oradasın.

Biliyorum sende susuyorsun.

Bense buralardan hala gidemiyorum.

Gitmek mi zor kalmak mı zor ?

Hala çözemiyorum.

01.03.2011 Saat 01.34 hala sendeyim gidemedim.

02.03.2011

kapanmıştı radyo

önce sen gittin.sonra hayalin gitti.
sonra sana ait olan sesler,
sonra da hayata ait bütün sesler...
hepsi,herşey yok oldu içimde...
içimde oluşan bu sessizlik...
ses olmayan,söz olmayan bu sessizlik.

oysa yanımda olmana ne kadar ihtiyacım vardı.beni sarmana,sarmalamana!ellerinin ruhumu okşamasına...
masallara inandığım günler.herşeyi bir masala dönüştürmeye çalıştığım o günler..

Şimdi o kadar uzak ki……..

"Ne yazsam da atsam içimden bu kırgınlığı
Ne yazsam da toplasam içimin can kırıklarını"
yok yokk bi şey yapmalı ve atmalı içimden bu kırgınlığı
bir şey yapmalı ve sarmalı can kırıklarımı...

Gidişin bilmem kaçıncı günü

Uzun zamandır kıpır kıpır kıpraşan yıldızları görmeyi istemediğimi farkettim.bu yüzden gökyüzüne bile bakmadığımı. kendimi özlüyorum... Bir insan kendisini özler mi? özlermiş işte...
Gökyüzüne yıldızlar çizen beni özlüyorum...
Baharda sarhoş olan beni...
Bir gülücükle bütün kötü şeyleri arkasına alan beni...
Deli gibi dans eden beni.
Ama kolumu kaldıracak gücüm bile yok şimdi. ne oluyor bana? bu ben olamam.bu ben olsam özlermiydim kendimi ?
saat yine sabahı vuruyor.ben yine uyanmak yerine uykuya yeni gidiyorum ve sen yine yoksun...05:05 beni düşünüyor olabilir misin?

Artık saymıyorum Günleri

Bir insanın olmayışı ne kadar doldurabilir karşıdakini hayatını?

Ben artık yokluğunda bulmak istemiyorum seni...
Gelsen sarsan beni...
Yanımda yanıbaşımda olsan...
İçimi ısıtsan...geceme ışık olsan...
Gündüzlerime gün ışığı ve sinene sarsan...orda kalsam...
Yanıbaşımda akıp giden bir hayat ve içimde sen...
Daha doğrusu sana ait bir boşluğun tam ortasında ben...
Ruhuna değen ellerin neden tutmaz ellerimi?
Neden sana ulaşmıyor sesim?
Neden duymuyorsun sesimi?
Duymadığını düşünmek istiyorum...
Duyuyorsan daha kötü...
Seni çok özlüyorum...


Sayısı unutulan Geceler

Yine bir önce gecelerin devamı
Yüreğimde güç kalmadı.seni hissedemiyorum.
Yokluğunu kaldıramıyorum..
Yokluğunda herşey güzel olsa bile anlamsız..
Herşey kötüykende düşen ruhumu kimse görmüyor.çok kişi var ama sensiz yalnızım...
( D ) üşüyorum..
Kimsenin beni sarmasını istemiyorum...
Gel artık.
Tut elimiiii hiç bırakmamacasına

Ertesi ay

Aslında fiziksel olarak çok yorgunum;ruhum gibi darmadağın ettiğim odam, karmakarışık duygularım. Gelgitlerdeyim.Çok özelmekteyim. Onca yol aldığım yoldan geri dönmekteyim.
Ve dönüyorum,ne zaman gitsem her yol ona çıkıyor.

Hayatıma güzellikler getiren biri varlığıyla bana ışık oluyor
Karanlığımı aydınlatmak için gökyüzüme bir yıldız daha eklendi
Ve ben huzurluyum.
Onun yanında çok mutluyum
Hayat ne garip; bir gün çok kötüyken diğer gün mutlu olabiliyor insan...
Yaşamı anlamlı yapan da bu mu acaba?
Yada, yada vazgeçemememiz bundan mı?

Sen benim vazgeçilmezimsin, seni benim gibi kimseler sevemez köylü güzelim.
Seni çok seviyorum.
Biliyorum sende benim gibi beni seviyorsun.
Ellerimi tutuyorsun,ellerini tutuyorum
Ellerimizi tutuyoruz..