Dün Hürriyet' teki Fazıl Say yazısını okuduktan sonra ne kadar önemli bir konuya parmak basmış yazar dedim içimden.

Gereklilik aksiyonla birleşince güzel ve etkili yazılar çıkabiliyor demek ki...

Yürekten tebrikler

Saygılarımla

Öykülerde yazarın kendi hayal gücünü kullanarak öyküye has karakterler çıkarması benim çok hoşuma gidiyor, hele ki buna kişisel özelliklerin yanı sıra fiziksel özellikler katması da cabası... Ama betimlemenin gücünü yabana atmamak lazım. Öykülerine duyduğum sadakatin büyük bir kısmını özgün oluşu oluştururken diğer bir kısmını da betimleme kabiliyetin oluşturuyor. Fuat, Sinek, Albin veya Führer tamamen hayal ürünü mü? Yoksa çevrende tanıdığın kişilerin öyküye uyumlaştırılmış yerleştirilmesi mi?
Bu bölümde Fuat'ı tanımak keyifliydi. Darısı diğerlerinin başına :)
Merakım bir doz daha arttı. Öyküyü unutmadan 19. bölümü yazman iyi oldu. Bu arada Pulp Fiction havası halen tazeliğini koruyor.
Sürükleyici bir öykü.. Tebrikler..