AŞK ADAMI…

• 21 Ekim 2014 Salı 09:19:27

Görmüşünüzdür
Şahit olmuşunuzdur
Mahallenizde hatta sokağınızda bile vardır
Bir köşede saç sakal birbirine karışmış
Kokudan yanına yaklaşılmaz
Üstü başı perişan
Çöplerin içinde yiyecek birşeyler karıştıran
Kışın havaların en soğuk olduğu dönemde bile sokaklarda yaşayan
Yırtık pırtık paltosuna sarılmış
Bir kaldırım kenarında hayatını devam ettirenler vardır
Kimseler yanaşmaz yanlarına
Kimseler hal hatır dahi sormaz
Yanından bile geçmezler
pis kokuyor diye
Yada zarar verir korkusuyla
Kimseler elini uzatmaz bu adamlara
Yaşadıkları hayatta kalırlar tek başlarına
Belki bir el uzatılsa
Düştüğü bu bataklıktan kurtulma şansı olabilirmi
Bilmedik bilemiyoruz
sormadık soramıyoruz
elimizi bu garip adamlara uzatamıyoruz
kaderleriyle onları başbaşa bırakıyoruz

birgün dayanamadım yanaştım birinin yanına
korkuyordum aslında
ne tepki verecekti acaba
omzuna dokundum dedim merhaba
bir anda o benden korktu ben ise ondan
ufak bir şaşkınlık yaşadık
oturabilirmiyim dedim yanına
buyur otur dedi
kendimi tanıttım adım enes dedim
seninki nedir abi dedim
aşk adamı dedi
ne güzel ismin var dedim
gerçek ismim değil insanlar koydu dedi
peki gerçek ismin nedir diye sordum
hatırlamıyorum unuttum dedi
kendi ile alakalı ne sorduysam bilmiyorum dedi
peki neden sana aşk adamı diyorlar dedim
devamlı şiir yazar şiir okurum dedi çantasını gösterdi
yazılmış bir sürü şiir doluydu çantasında
hepsini ben yazdım dedi
aşıktım deli gibi seviyordum
hayatımın bir parçasıydı
ah be nazife dedi
sanırım hatırladığı tek isim nazifeydi
gözlerinden bir kaç damla gözyaşı aktı
devam etti konuşmaya
susacak gibi değildi doluydu dinleyende biri çıkmıştı
akşamdan nazifede bir durgunluk vardı
uyuyalımmı erkenden dedi
peki dedim yattı sol tarafıma
kafasını koydu kalbimin üzerine
onun varlığı huzur veriyordu ruhuma
sabah sol yanımda acı ile uyandım
kalktığımda sol yanım boştu
hemen gözlerim nazifeyi aradı evin içinde yoktu
bağırdım çağırdım haykırdım
sokaklara koştum bir o yana bir bu yana savruldum
ansızın gitmiş severken terketmişti
sebepsiz beni bırakıp gitmişti
nereye gitti neden gitti nasıl gitti bilemedim
bir not bile bırakmamıştı
aramadığım yer,
gezmediğim şehir ilçe kasaba kalmadı
yoktu gitmişti nazife
ah be nazife
dünyam başıma yıkıldı
halbuki birbirimizi çok seviyorduk
ayrılmamak için söz vermiş
ne hayaller kurmuş
evlilik tarihimizi bile belirlemiştik
eşyalarımızı hatta gelinliği bile seçmiştik
ah be nazife
hayattan soğudum evi barkı terkettim
onsuz yaşamayı kabullenemedim
içki nedir bilmezken tam bir ayyaş oldum
kendimi sokaklarda buldum
yıllar geçti gelmedi nazife
ben bekliyorum gelecek bir gün
gelipte tutacak elimden çekecek kurtaracak
aşkım deyip kocaman kocaman sarılacak
o ağlıyordu ben ağlıyordum ne güzel bir aşktı
aşkı, sevdiği için sokaklara düşmüştü
bildiğiniz bu adam kör kütük aşıktı
aşk adamı ismine fazlasıyla layıktı
gidiyorum dedim yüzüme gitme der gibi bakıyordu

ilk defa biri insan yerine koymuş
ilk defa biri hal hatır sormuştu
ilk defa biri onunla birlikte ağlamış
ilk defa biri ondan korkmamıştı

elini sıktım gelirim aşk adamı dedim
tanıştığıma memnun oldum
bundan sonra devamlı ziyaretine gelirim
aşkı senden öğrenirim
bu zamana kadar gelmediğim içinde özür dilerim
hala ağlıyordu hem aşkına hemde benim gidişime
ah be nazife dedim bende kendi kendime
ah be nazife....