doku/n..

• 18 Ekim 2014 Cumartesi 17:03:13

değişmemi bekliyor gibisin /

bir rüzgar

başka ne işe yarar değil mi

saçlarına sürt beni,

yanaklarına

sonra şakaklarına ki

tut elimi

ve çıkar kuytularımdan/

kuyularımdan

tabiri yapılmamış

hiç bir rüya kalmasın kelimelerinde

al beni/

tut elimi ve saçmala

neden sevdiğini anlat mısra mısra

susa(ya)rak sev beni

kırılmadan sesin

buğulanmadan nefesin

kalakaldığın yerde

gitmeden daha uzağına

bulaşmışken köklerine

bir düşün yaşama bulaştığı

şehrin hücrelerine kadar

dayandığı bu yerde

çürümeden dalların

ve DÜŞünmeden yaprağı

önce sen gel bana/

sadece bana…

sonra ben seni öpeyim

küstürmeden

ve kaçmanı sağlamadan bir daha ki

bazı ayrıntıları hatırlıyorum

çokça özür

sayıklıyorum kelimeleri yeniden

ve ses/in dönüp duruyor yüreğimde

büyük bir şehir/

otobüs terminali

gözleri ela,

eteği savrulan bir kadın ki

kimseyi sevemezsin sen,

senin gücün kedilere yeter

(hatırladın mı)

sustum bende

kırıp yanağımı derin bir çukur kazdım

ne cehennemin dibi

ne de kökün zıkkımı

lüt gölü/

belki de dünyanın en karanlık çukuru…

saklandın/

bulamadım seni..

birileri yazmak ister adını parklara/

ağaçlara/

sıralarına okulun ki

duvara kazır birileri bastırarak

ve oyar birileri ağaç gövdesini yararak...

sen bu yüzden dokunmuş olmalısın tenime,

kürek kemiklerime,

sırtıma ve saçlarıma

sonra dönüp kendine gidiyorsun işte

kendini yazıp,

k-aralayıp kendini

gidiyorsun...

ölüm dedin değil mi/

yanlış mı hatırlıyorum

ne çıkacağını bilmeden

ve önünü görmeden üstelik

küçüğüm/

büyümek vaz geçiştir tüm inanmışlıklarından/

kendinden başlayarak önce ki

yasını tutmak istemiyorum…

kesmeden sakalımı,

kaşıntısına inat diplerinde

ARınmak belki senden/seslerinden..

sahi/

Sen kime

ve neden benzemek istedin

daha güçlümü olacaktın

ve sesini açacak mıydı

yüreğinde senden büyük bir gölgeyle

uyanırken sabahlara

unut/ma

gülüm/

-se

-mek

avuç içlerini

yastık altlarına sokabilmektir

unut/ma

hile yaparak sevilmez tümseği aynaların…

(…)