Gerçekten ustacaydı,bu tur yazılara yorum yapamadan çıkmak haksızlık yapmak gibi geliyor bana.
Hakkını vermek gerek.

Tebrik ederim,

Sevgiyle.

aslında çok şey söylenebilir. boş bir levha olarak doğup boş bir levha olarak ölüm bunlardan biri. bu felsefik tez tamamen doğru mudur yoksa kısmen mi doğrudur tam bilemeyiz. ama üzünçün her an karşımıza çıkabildiği çok daha kesinlik taşıyan ifadedir. öykünüzde dikkat çeken şey insanın kim olursa olsun hüzün karşısında mağduriyeti, çok güzel yedirmişsiniz öyküye. ben bunu hep düşündüm ve bu konuda hayli şiir yazmaya çalıştım .çok özür dileyerek

Hazandı, ölü bir el yakamdan koptu
Yapay bir hududu ağlayarak geçtim
Çekindiğiniz bütün kapıları çaldım
Yasak pencerelere uzandım, sadece loş ışıklardı
Eski bir öfkeyle hangi cana bilensem
Hüzünlü bir şarkı göğsümü yıkardı
Aynalardı yüzlerinde beni yansıtan
Darağacına sürülen mücrimlerin
Kalpleri ki ibretlik, terazilerde öğrendim
Katil ve maktul aynı hüzne denk geliyordu

bu çok büyük bir gerçek olarak birçok eserde mutlaka işlenmeli bence. tebrik ederim

usta kalem yazınca ortaya çıkan yazı da birinci sınıf oluyor ve biz amatörler hem keyfetmek, hem de bir şeyler öğrenmek için okuyoruz...Tabii ki, yazıyı favorilerimize eklemeyi unutmadan ve 10 puanı hemen tuşlayarak.SAYGILAR USTA...TEŞEKKÜRLER...