CENNET

• 16 Ekim 2014 Perşembe 11:30:52

Tümlemek hayatı bir su birikintisinde. Su kadar saf ve duru yıkanırken yağmurlarda…

Korkmak kadar bariz ve yalın tümlenen kadar edilgen ve ibraz edici en az düşlerin yansımasındaki berraklığın yürekteki ışığı en derinden nükseden.

Baharın coşkusunu hissetmek kadar özel ve naif ocak ayının beyaz dağ öbeklerinde.

Kopmak mı, asla. Vazgeçmek mi… Varsın ödensin bedeller peyder pey hatta yüklüce ve tek seferde. Savrulmaktansa savurmak kadar doğal ve gerçek hem de elinin tersiyle. İstifli acılar yaksa da genzi bin kez hayırlı korumak kollarken bazen korkularını bazen çalıntı hayatların müdahil olduğu tüm sanrıları.

Yetkin ve hükmedici olabildiğince ve esefle kınarken yalnızlığını, yutkunmak ve bir kez daha ve devamı gelirken arşı alaya yükselmesi ruhun bedeni muhafaza edebildiğince. Ölmek kadar gerçek, aşk kadar duru, insan kadar yalnız ve olabildiğince masum. Yadırgansa da, itelense de, ötekileştirilse de…

Kolay mı vazgeçmek. Geçmeden zaman yakalamak ucundan, eşelemek toprağı henüz ölmeden.

Yadsınmak kadar korkutucu, demeden yadırganmak kadar akla zarar, sıfat gibi belirleyici belki de ayracı hayatın: Bir sayfadan diğer sayfaya atlamak kadar kolaya kaçan ya da sonlandırmak hikâyeyi kahramanı henüz sonlandırmamışken o bitimsiz arayışını ve ermeden kerevete.

Gülümseyebilmek kadar sıcak, aşkın ateşi kadar yakıcı, kar kadar beyaz, ağaçlar gibi dimdik ve kökleri derinlerde. Bir çiçek kadar narin ve kırılgan ama bir o kadar güçlü görünenin tam tersi.

Doya doya sevmek içerken hayat pınarından.

Hadi uzat elini ve dokun bulutlara. Bırak her şeyi geride: Her şeyi ve herkese sadece O, tek kollayan ve kucaklayan. Bitimsiz, nefretsiz, yalıtılmış bir o kadar engin devinimi ezelden ebediyete uzanan…

Fi tarihinde açmıştım gözlerimi ve ölmeden öldüm defalarca her gün yeniden doğarken bir kez daha ağladım hayatı. Yalnızlığım zararsız ve hicap etmediğim. Sevebildiğim kadar ve sevebildiğim müddet kara melek gelmeden o belirsiz randevuya.

Cennet sevdiğimin dizinin dibi nefret cehennemde soluklanmışken her şeye rağmen.

Aşka âşık bir ruh benimki: Bitimsiz bir döngü bana dair ve benden mükellef tek varlık.

Var oluşun tek kaynağı yokluğun gölgesi git gide kısalırken.

Hiçliğin ve hiçlerin tek yanılgısı nefrete tapmak sevgi çağlarken gönülde…