Ailenin en büyük kardeşiyim ve toplam üç kardeşiz.İyi kötü günleri hep o üç kardeş ile beraber aştık.Zaman oldu bir somun ekmeği, bazen bir dürümü , bazen de mangaldaki etleri payşalarak yedik.Annem hep böyle yaptı , ben bu şekilde geldim 21 yaşıma.Kardeşlerimin yemesiydi aslın da benim karnımı doyuran ama bunu hiç söyleyemedim ne anneme nede kardeşlerime.Şimdi anlıyorum ki sadece annemin paylaştırdıkları değil düşüncelerde paylaşılmaya değermiş.Şimdi de düşşüncelerimi paylaşıyorum kardeşlerim ile ama şimdi üç karedeş değilim her insanı kardeş saydım kendime.Hem aynı olan yanlarımızı sevdim hemde farklı yanlarımızı çünkü üç kardeşken de öyleydi her zaman farklı davranırdık ki bu da normal gelmiştir her zaman bana.Farklılıkları farklı diye , benzaerleri benzer diye sevdim.Şimdi 21 yaşındaki bir genç olarak söylemek istiyorum KARDEŞLERİM sğizinle herşeyi paylaşmaktan çok mutluyum ve beni asıl doyuranda bu.