Ötesi toprak olmak.

Bu yazıların sonu hep sona gidiyor:((

Gerçekleri üstü örtülü cümlelerle o kadar iyi veriyorsun ki.
Kabullenmek bize düşüyor.

Çok güzeldi, sevgiyle.

''Mutluyum! Çünkü yol yakınken dönüşlerim var. Huzuruma şaşırmayın! Çünkü yarı yolda duranlardan, koşar adım gitmişliğim var. Kızmayın aşktan caymışlığıma. Benim karşıdan tanımama gibi bir özrüm var. Gelsin hayat bildiği gibi, elinde ne varsa hayata dair. Ötesi hiç bir şey ya da vesair... Gerisi misafir!'' Mevlâna Celâleddin-i Rûmî'ye ait diye okumuştum bir zamanlar zihnime de öyle kazındı.
Ne kadar çok ve bir o kadar da öz gelmişti ifadesi.
Yazınızı okuyunca anımsadım bir an. Anımsatmak da istedim nedense. Çünkü yazınız da çok şey söylüyor özünde...
Sevgilerle.

umutsuzluğa düşüp karamsar olma zamanı değil, yarınlar aydınlık sizi bekliyor yeterki cankırıklarını derinden hissetme, umudunu kesme.
çünkü; gelecek sizin omuzlarınızda yükselecek.

Ötesi...
Ötesi o hazin son mu,
yoksa yepyeni bir başlangıç mı?
Bence bir başlangıç olmalı.
Her başlangıç kötü bir yaşanmışlıktan gelmiyor mu zaten?

sevgimle Nuray...

Bazen, yaşanmamış olması dilenen ve hatta bitmemiş de olsa bütünüyle, yaşattığı o kederli anların insanın yüreğine oturmuş halleri vardır ya, yüreği, tıpkı içi tonlarca yükle dolu bir hurda kamyon gibi keskin yokuşta nefessiz bırakan halleri...İşte bunun müsebbibi her neyse ve insanı nasıl vurursa, bu kısa çığlık da öyle vuruyor okuru...

Sağlıcakla...

daha yükseğe uzanmak için her zaman dibe vurmak gerekiyor. ne kadar yüksek istiyorsak, dipte o kadar sert bir vuruşu göze almak lazım. umarım bu inişin mükemmel bir çıkışı olur.

hem ötelere gitmek için bile önce yerin dibine girmek gerekmiyor mu?

Ötesine uzanabildiğimiz, ötesine bütün hislerimiz. Ötesineydi demeye kalmadan, biraz öteye ve başlar sessiz bir ses, kendini olmayan ötelerde aramaya.

Ötesi var, içimizde yaktığımız her seyin biriktirdiği ötesi !
Yavaş yavaş
Usul usul
Git öteye, ötesine..


Saygılar, Sevgiler