Bir solukla başlamayı umduğum
geçmişteki bu yeni hayat; içimdeki boşlukla doluyordu.
Kitaplarla doldurmaya çalıştığım sadece zihnimdi.
Göğsümün orta yerindeki boşluğa, hiçliğe;
hiçbirşeyi koyamıyordum.
Geçmişimi irdeleyip şiirler yazıyordum.
Şimdi ise kaçtıkça peydah olan;
yalnızlığa,
karabatak gibi dalıp,
nerden çıktığı belli olmayan kuytulardaki,
piçler gibi doğuyor şiirler.
Vadideki Zambak’taki evli kadının, masum aşığına öğüdüyle;
olgun kadınlarla ilişki kur,
onlar sana hayatı öğretirler!
Bende O dönemler hayatımın hatasını yapacak etraftaki olgun kadınlara göz gezdiricektim,
olanca acemiliğimle sana rastladım
Bu hayatımın en mutlu ve en dehşetli yılları,
Hatalarla dolu bu geçmişi anlatıp, bir çırpıda bitirebilsem aklımdan keşke.
Çünkü saklandığım yalanlarım bir bir çıkacak ortaya.
Buna pek gücüm olduğunu sanmıyorum.
Biraz ara...
Sana bir soru;
Bu rüyalarla bana ne demek istiyorsun?
Boşluğa bırakıp bu soruyu.
Hayatında neler edindiğin şüphesi;
gelip bu sorunun Cevabını görmemi engelliyor.