Üniversiteler bilim yuvası diye biliriz hepimiz. <Olması gereken o tabii ki. 2000 yılında geçici görevle Üniversiteye görevlendirildim. Biz maliyeci olduğumuz için onlarla bağlantıömız sadece ödemelerle ilgilidir. Gözümde öyle farklı bir imaj vardı ki istemeden de gitmiş olsam da yine de heyecanlanmıştım. Gittiğimde o bilim yuvasının aynı sizin anlattıklarınızla örtüştüğünü gördüm. Kamu kurumlarında yaşananlar orada yaşananların çok az bir bölümü. Yönetimle aranı iyi tutarsan istediğin kadroya gelebilirsin. Habercilik mekanizması da çok iyi çalışıyordu üstelik. Birinci kattaki küçük bir olay anında üst katlara ıulaşıyordu ışık hızıyla. Yani ne demeli şimdi :)

Yok be hocam, daha neler?! Tam bir komplo teorisinin içine mi düştük yoksa? Ne yani, öğrencilerin tüm o itişme ve kalkışmaları, kovalanan öğrencinin kendisi sadece o meş'um nişanlıya kadro açabilmek için mi yapıldı? Tabi tüm tezgah, tezgahçıların dekanın öğrenciyi arabasına alacağına emin olmaları üzerine kurulmuş.
Bu sonuca varma, okuyucuların bir kısmının varacaklarından biri olmalı.

Bir diğeri ise; olay yani öğrenciler arası kovalamaca spontane, her gün cereyan eden bir olaydır. Sonucu ise beklenmediktir. Olağan bir sonuç değildir.Fakat rektör öyle soğukkanlıdır ki, olayın şokunu anında atlatmış, sonuçtan doğan, kendi talebine uygun hali hemen telefonla ilgilisine muştulamıştır.

Yazar yazar, okurlar yazarın ne demek istediğini kendi fıtratlarına göre günlerce tartışırmış. Edebiyat işte...

Aklıma sizin benim son öyküme yaptığınız, beni derin düşünmelere gark eden yorumunuz geldi.

Süperdi, yüreğinize sağlık...




nitemtran tarafından 10/14/2014 11:44:07 PM zamanında düzenlenmiştir.

Herkesin işi bir şekilde dönüyor.
Senin iş tamamdır, demek yeter.
Ayrıca şu tespitiniz de ne kadar doğru;
insan ömrünün dörtte birini eğitime harcıyor.
Ona harcaması problem değil de insan yoruluyor ya.
Onca haksızlıkları görünce olan heves de gidiyor.

Çok özenli ve güzel bir yazıydı.

Ellerinize sağlık,
sevgiyle.