Cırcır böceği ile karıncanın hikayeyi bilmiyor olamazsınız!
Her gerçek gibi bu ünlü hikaye de gerçekliğini ve anlamını koruyor hala yıllardır.
Ben ve benim gibiler de; bu bozuk çarpık düzene karşı tepkinizi gösterin, susmayın! Sustukça sıra size gelecek! Dedik.
SUSTUNUZ!
Ve bu günlere gelene kadar daha nelere sustunuz!
Nelere göz yumdunuz. Görmediniz . Anlamadınız. Daha çok da işinize, çıkarlarınıza uygun düşmediği için SUSTUNUZ!

Bu güzel ülkede gülmek, söylemek, eğlenmek ve hayatın tadına varmak varken, kötümserliğin, karamsarlığın ardına düşmek, felaket tellallığı yapmak ancak kötü niyetli insanların işi olabilir!dediniz!

Her şeye ‘toz pembe’ gözlüklerle bakmanın, her şeyi hoş görmenin güzel ve iyi niyetli insanlara daha çok yakıştığını sandınız. Türban furyası başlayalı beri, bunun bir ibadet olduğuna bile inandırdınız kendinizi.
Bir insanı önce göklere çıkarıp, ardından yerin dibine sokanlar ise, hoşgörünün destanını yazdılar hiç sıkılmadan!


Son olarak “gezi parkı eylemlerinde sizin sevgili kızlarınız- oğullarınız nikah masalarına, yatak odalarına koşarken. Genç yaşta servet- devlet sahibi olmanın düşlerini kurarken.
Bizim o yurt sever, yiğit çocuklarımız o gencecik yaşlarında bu günleri görüp, ne pahasına olursa olsun direndiler.
Adlarını: ÇAPULCU! Koydunuz.
*
Ey din tüccarları!
Ey el-etek öpen riyakar bin yüzlü sahtekarlar!
Yol kenarlarındaki sabah açan akşam solan, yüz binlerce dolar ödenen çiçeklere, açılan havaalanlarına, yollara, metrolara bakıp; ülkenin ne kadar eşsiz, benzersiz, müreffeh ve sağlıklı bir durumda olduğuna düşündünüz düşünmenin ne anlama geldiğini bilmeden. Derinlerde kanayan ölümcül yaralardan sızan kanları umursamadan.
Aldığınız Kurbanlıkları çocuklarınızın-torunlarınızın ellinden yemleyip, ardından onların gözleri önünde kör bıçakla boğazlayan bir toplumun bireyleri değil miydiniz sonuçta?
Kan ve barbarlık!
İslam’ın tanımı oldu İslam aleminde.
Hep birlikte SUSALIM!

Sevgili Edebiyat Defteri ise topluma farklı bir ayna tutmamı sağladı başka bir anlamda sağ olsun.
Hele ki bir ‘çalıntı şiir!’ serüvenim var ki, ne kadar şükürler etsem Yaradan’a azdır.
Gün yüzüne çıkmamış, bayramlık kurdelesini takmamış, ancak 104 bin kez okunmuş yazılarıma
O olaydan sonra benimle selamı sabahı kesen eski kadim okuyucu ve dostlar da kendilerini çok iyi bilirler!
Herkes birbiriyle kardeş. Herkes birbirinin yazıp çizdiklerine mest olmuş. Herkes Din-iman vatan- bayrak sevdasıyla yanmış tutuşmuş.
Kırmızı kurdelenin, minik böceğin kendilerine uğur getirdiğine inanmanın mutluluğu ile sarhoş olmuş bazı üyelere rastlamak da çok olası.

O kadar ki; üyelerden biri kalkmış, ‘sanal alemdeki’ insanlara akıl almaz çirkin cümlelerle saldıracak kadar kendini kaybetmiş.
Ve en vahimi de; insanların son nefesine kadar kendilerini ve 40 yıllık hayat arkadaşlarını dahi tanıyamadıkları gerçek yaşamda, hem bu üyeyi hem karaladığı bu kişileri nasıl böyle yakından tanıyor olabilirler!?
Sormak isterim:
Sizler de bu sanal ortamın içinde da değil misiniz?
Yine sanal alemde olan bu şair! üyeyi bu kadar mı yakından tanıyor ve nasıl güveniyorsunuz?
Hiç tanımadığınız bu kimselere nasıl böyle cahilce ve akıl almaz hezeyanlarla saldırıda bulunuyorsunuz?
Susmayın!
SÖYLEYİN!

Bir kadın üyelerden biri ise bilinen gerçeklerden söz ediyor bir yazısında. Ve son günlerde ülkede gerilen ortamdan yakınıyor.
Mealen;
Ben korkuyla yaşamak. Sokağa çıkmaktan çekinmek. Çocuklarımın, torunlarımın geleceğini tehlikeye atmak. Ülkemi savaşa sokmak istemiyorum. Diyor ve daha bir çok gerekçe sıralıyor ardı sıra.
Ben de genel olarak diyorum ki:

Sizler;ı iktidara hayır dualar ederken. Sınav sorularının cevapları çocuklarınızın cep telefonlarına gelirken. Her türlü çıkar furyasından yararlanırken niye düşünmediniz?

SUSTUNUZ!
Dünyayı, ülkeyi devri-alem ederken. Yokluk nedir bilmezken. Tahsilinizle bilginizle. Güneşin yalnızca sizin için doğduğuna inanmakla. İnsanlara tepeden bakmakla. Değerli önemli insanlara yüz çevirmekle geçirilen bir ömür şimdi bütün bu olanlara da hazırlıklı olmalı.
Ben bunları yıllardır haykırmıştım!

SUSMAMIŞTIM!