BU ŞİİR DÜPEDÜZ KOMÜNİST!

• 8 Ekim 2014 Çarşamba 17:56:44

Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü,
Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü,
Işık ışık, dalga dalga bayrağım!
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.

Hatay (Antakya) 1939 yılında Türkiye’ye bağlanan bir şehrimiz. Adana’nın bağımsızlığına kavuşması ise 5 Ocak 1922 tarihini taşır. Bu nedenle, her yıl Adana’da son derece coşkulu kutlamalar yapılmaktadır. Şehrin bir Saat Kulesi, bir de Ulu Cami minaresi vardır o tarihlerde. İşte her kutlama şenliklerinde bu ikisinin arasına çekilen ve on beş izcinin kolları üzerinde taşınan Adana’nın devasa bayrağı muhteşem görüntüsüyle duyguları daha da coşturmaktadır.
5 Ocak 1940 tarihinde yapılacak olan kutlamanın daha bir güzel ve heyecan verici olması gayesiyle o zamanın Adana Maarif Müdürü’nden, Arif Nihat Asya’nın da görev yaptığı bir lisenin müdürüne mealen şöyle bir yazı gelir: ‘Bu seneki kutlamada güne uygun bir şiirin, lisenizin öğrencilerinden biri tarafından okunması uygun görülmüştür.’
Lisenin müdürü bu görevi Arif Nihat Asya’ya havale eder. O da öğrencileri arasından seçtiği üç-beş kişiyi kütüphanelerde araştırma yapmaları için seferber eder. Çocuklar her defasında elleri boş dönerler.
Bir gün sonrası 5 Ocaktır.
Arif Nihat Asya gecenin bir vakti oturur; petrol lambasının solgun ve fersiz ışığı altında “BAYRAK” adlı bir şiir yazar. Ve üstünde hiç bir oynama yapmaz. Şiiri okuma işini, güzel şiir okumasıyla tanınan okul öğrencilerden Aydın Gün’e vermek niyetindedir.
Şiiri öğrenciye üç-beş kez okutur. O da gerçekten hakkını vererek okur şiiri.
Kutlamanın akşamı Halkevinde verilen baloda davetliler arasından biri genç öğrenciyi tanır ve yanına yaklaşıp sorar:
-O Bayrak şiirini sen okudun değil mi?
-Evet efendim.
-Kimin o şiir?
-Bilmiyorum efendim.
-Yahu nasıl bilmezsin? İnsan okuduğu şiirin şairini bilmez mi?
-Bilmiyorum efendim! Şiiri bana Arif Hocam verdi. Ardından ‘Sana bu şiir kimin? derlerse, kimin olduğunu söyleme’ dedi.
Mesele anlaşılmıştı. Şiir Arif Nihat Asya’ya aitti.
Bu çok beğenilen şiirin ve şairinin hazin hikayesi işte bu sözlerden sonra başlar.
Bu şiir Komünist şiiridir çünkü!
Oysa şair; Köy Ensİtitüleri’nin kapatılmasına gerekçe olarak gösterilen; Hasanoğlan Köy Enstitüsü binasının orak biçiminde yapıldığına bile inanmıştır!
Öyle ki; ‘Irk olarak saf-temiz bir Türk evladının, Marksist olamayacağını.
Komünist olanların mutlaka kanının bozuk olduğunu iddia edecek kadar antikomünisttir.
Bana göre şiirin kara yazgısı:
“Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü” mısralarının şiirde yer almasıyla yazılmıştır!
Oradaki ‘kızıl’ kelimesi hem Rus’un kızıl bayrağını temsil ediyor, hem Türkçemzdeki ‘komünist’ kelimesiyle eş anlam taşıyormuş!
Komünistlerden hep ‘kızıllar!’ diye bahsediliyormuş çünkü.
Peki Moskof bayrağında ay-yıldız var mı? diye soracak olsan. Yok!
Kaldı ki; ‘kızıl’ ve ‘yoldaş’ kelimelerinin tamamen Türkçe olduğunu bilmeyecek kadar yurtlarına, dillerine, insanına yabancı olanlar bu cahillerdir aslında.
Şiirin özellikle son kıtası “emperyalist mesaj” içerdiği için, edebiyat-şiir antolojilerine, okul kitaplarına alınmaması, sansürlenmesi şairi çok üzer:
“Elleri kırılsın! Elleri kırılsın” sözleri yaşadığı sürece dilinden hiç düşmez…