KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Büyüyorum Anne..
Zaman geçiyor, insanlar değişiyor. Küçükken korkusuzca sokakta oyun oynardım. Akşam evlerin ışıkları yanmaya başladığında üstüm başım toz içinde gelirdim eve.. Pek sevmezdim oyuncakları, çizgi filmleri.. Bilirsin, anne.. Anlam veremezdim onlara.. Yaşıtlarım bebekleriyle, arabalarıyla oynarken ben bazen evde yalnız kalırdım. Yalnız kalabilmeyi de öğrendim anne.. Evin sorumluluğunu üstlenirdim çocuk başıma.. Çok şey başardım sanırdım. Memleketimize giderdik, hani o ıhlamur kokulu memleketimize.. Yer sofraları, şalvarlar, kerpiç evler, mis gibi börek kokuları.. Özlüyorum anne.. İnsanların birbirine güvendiği, komşuların birleşip çay demlediği, sıcacık muhabbetlerin geçtiği, bayramların ailecek kutlanıldığı günleri özlüyorum. En çokta hep büyümek istediğim çocukluk günlerimi özlüyorum. Geri gelmiyor anne.. Günden güne büyüyorum anne.. Hatırlıyor musun? İlk edebiyat aşkına şiir okumakla başlamıştım. Kayıp bir şeyi bulmuşçasına sevinmiştim, yeteneğimi buluşuma.. Üstünden yıllar geçti. Şimdi bende beğenerek okuduğum yazarlar, şairler gibi olmak için çabalıyorum. Bak anne! Şimdi yeni yeni adım atmayı öğrenmiş bir bebek misali, yazarlığa bende minik minik ama sağlam adımlar atıyorum. Küçük kızın büyüyor. Günden güne, yazıdan yazıya, geçmişten geleceğe, hayalden gerçeğe büyüyorum anne..
-Merve Yıldırım
YORUMLAR
hayellerini geride bırakan masum bir çoçuğa son defa bak....adım adım gerçeğe doğru koşuyorum anne..........ama biliyorum ki...artık daha büyük hayyeller kuracağım...çünkü onlar beni dahada büyük yapacak anne........hoş sorma insanın büyüğüde olurmu diye...bak büyüdük kocaman olduk insanın kocamanıda olurmuş anne,sensizde büyümek ne çok koydu be anneeeee
m123
Keşke hayallerimizde çocuk kalabilse..
Yorumunuz için teşekkürler! :)
Kısa ama oldukça etkili yazınızı beğendim tebrikler...Sevgiyle.
