Bir bayramı daha geride bıraktık. Bayramlar, özellikle de dini bayramlar çok önemlidir. İnsan olmanın belgesi gibidir. Geçmişi, geleceği bir arada barındırır. İnsanlar, sevdiklerini o sabah daha farklı öper, sarılır, kucaklar, bağrına basar.

Yanında olmayanlara, ya da olamayanlara da dualarını gönderir. Mezarlıklar dolar taşar, dualar okunur, özlemler gözyaşı ile ulaşır onlara.

Uzaktaki sevdikleri için de yine dualar edilir yürekten. Gelecekleri günün gelmesini dört gözle beklerler. Aradaki kilometrelerce yol daha da büyür, sanki dünyanın en ucundaymış gibi uzar. Hele de sevdikleri için endişeleniyorlarsa daha da zordur.

Anne, baba olmak daha da zorlaşır. Uykularınız kaçar, sizin evladınız gibi sayısını bilmediğiniz kadar vatan evladı da aynı tehlikenin içindedir. Hem kendi çocuklarınız için endişelenirsiniz, hem de bütün çocuklar için endişelenirsiniz.
Coğrafyanın güzelliği ve cazibesi bu kargaşaya sebeptir aslında, bilirsiniz kem gözleri, elinizden bir şey gelmemesine kahredersiniz.

Kızım ile ilk kez ayrı bir bayram geçirmenin sıkıntısını yaşadım bu bayram. 1800 km mesafe vardı aramızda. Alışmıştım alışmasına da haberleri seyrettikçe moralim bozuluyordu. Dün gece uykusuz bir gece geçirdim. Anne olmanın zorluğu galiba sevdiklerin için geçen uykusuz geceler. Bir an önce huzursuzluğun ortadan kalkmasını diliyorum yüce Allahımdan. Allah bütün evlatlarımızı korusun.