Vuslat ve âşık... Farkındayım âşıklar arada `ve` olmasına rağmen kızacaklar bana; "niçin adımızı vuslat ile yanyana getirdin (üstelik bir de bizi ondan sonra yazmış)?" diye ama onların tarafını tutacağım söz...

Âşıka sorulsa: "bir kaşık suda kimi boğmak istersin?" diye, "râkib`i" dedikten sonra "birde vuslat`ı" diyecektir şüphesiz... İyi ama "sevgili`ye kavuşmak" manasına gelen vuslat" niçin âşık için sanki bir düşman gibidir diyorsanız dinleyiniz efendim...

Aşk bahsinde belki herşey konuşulur ama vuslat asla... Zira aşk`ta vuslat yoktur... Vuslat var ise aşk yoktur... Kavuşmak sondur... Aşk`ın bizâtihi kendisi sonsuzluk iken bir âşık`ın son ile alakadar olması âşıklık mesleğinin şanına yakışmaz... Bir âşık vuslatı anarsa yazık eder kendine... Çünkü onca emeği harab olur gider...Mâşuk`tan ayrı kalmak âşıkı üzse de âşık bu duruma içten içe sevinir... Çünkü aşkın şiddeti ve harareti mâşuk`tan uzaklaştıkça artar... Cihâna nam salmış âşıkları düşündünüz mü hiç? Mecnûnları, Ferhadları ve diğerlerini... Uğrunda deli-divane oldukları sevgilileri ile kaç zaman beraber bulunup da bir kaç kelâm etme lezzetine varabilmişler... Az zaman efendim az zaman...

Kavuşmanın olmaması demek; âşıkın imtihanı demek bir manada... Diyor ki maşuk; "hadi bakalım âşık benim için ne yapabilirsin görelim?"... Âşıklığa talip olar er kişide gösteriyor maharetlerini... Kâh tacı-tahtı terkediyor, kâh dağları delik-deşik ediyor, kâh incitiliyor, dayak yeyip, dövülüyor... Ama zerre kadar pişmanlık yok âşıkda... Kendini gösterecek ya sevgili`ye...

Şimdi birde vuslatın olduğunu düşünün... İmtihansız, çabasız, uğraşsız sevgiliye kavuşma... Ne çirkin bir durum?... Ve zamanla anlaşılacak ki ne kıymetsiz bir kavuşma... Uğrunda bir şeyler vermeden elde edilen değerin kıymetini kaç kişi bilmiş ki âlemde?...

Velhasılı kelam, efendim âşık ister ki vuslat hiç olmasın, yok olup gitsin... "Bu sebeble bende kendimi sevgilime ispat için didinip, uğraşayım... Sevgili için yaşamak sevgili ile yaşamaktan daha hoştur..."

vesselam...

(Olur da birgün vuslat gerçekleşirse şayet yâni âşık maşukuna kavuşur ise zaten kişi âşıklıktan çıkmış mâşukluğa garkolmuş demektir... Vuslatı istemeyen âşıkın da vuslatı istememekteki esas niyetinin bu olduğunu, bilen bilir efendim...)