KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ÇOCUĞUM BEN..!
Cüssem kocaman olsa da.. Küçük bir çocuğum ben… Kalbimin ışıkları söndüğünde karanlıktan korkarım… Sizin gibi dert etmem her şeyi… Tabi kaldırmakta zorlandığım yükler vermezseniz omuzlarıma.. O başka..!
Güldüğümde içimde katılır benimle, şen nidalar fışkırır dudaklarımın arasından..Neye güldüğümü iyi bilirim.. Size saçma gelen şeyler bana komik gelir nedense… Kelimelerde dolambaçlık bilmem ben, düzdür..Neyse o dur söylediğim…
Ağladığımda yakarış yoktur hıçkırıklarımda, suçluysam eğer, masum, isyankar ve acı gizlidir gözyaşlarımda… En güzel ben dokunurum küçük ellerimle… Sizin okşamaya korktuğunuz yüreklere… Hem sizin ellerinizden daha sıcaktır ellerim..
Benim bir kediyi, bir köpeği, bir kuşu.. Ve hatta bir çikolatayı sevdiğim kadar.. Sevemezsiniz siz birbirinizi….!
En güzel rüyalar bana aittir.. Ve en güzel düşler benimdir… Hepsini sevgiyle beslerim.. Hatta yeri gelir uykumda gülerim… Bazen korkarım anlatılan ejderhalı masallara… Kimimiz prenses olur, kimimiz prens o masallarda…
En çok ben utanırım…Ayıpladığımdan değil elbet.. Kavgalarınızdan, hatalarınızdan, bazen yoksulluktan.. Ve bu duruma düşürenlerden… Bakamam yüzlere, kızarır yanaklarım.. Siz unutmuş olsanızda..
Sizlerin yarınıyım.. En iyi ben yaşar… Sizden çabuk ölürüm…!
En güzel ben ölürüm savaş meydanlarında.. Yüzümde, yıpranmışlık ve korku göremezsiniz öldüğümde.. Gülerek giderim geldiğim yere…
Elimde rüyalarım vardır.. Geleceğe dair hesapsız, çıkarsız hayallerim asılıdır boynumda.. Kıyametler kopar küçük yüreğimde… Birşeyler anlatmak isterim sizlere.. Ama hemen
‘’ Çocuk sus konuşma ! ‘’ Yitip gitmişlikte kalırım… Oysa konuşmam gerekir.. Söylecek sözlerim vardır.. Ama çocuğum ya ben hani… Hani sizin yarınınız olan ben..!
Susmalarımla ölürüm… Geleceğimi beklerim, sizin geride bıraktıklarınızla yetinirim…
İşte sizler böyle bilin.. !
ÇOCUĞUM BEN..!
01/09/2014
YORUMLAR
Valla,
tüm cümleler sempatikti de,
şu savaş meydanlarında ölürüm kısmı var ya,
tek kelime ile yaktı-yıktı gönlümüzü.
Yüreğimize ateşler düşürdü.
Ne demeli?
Hep çocuk kalsaydık da,
savaş nedir bilemeseydik.
Moktan sebeplerle, birbirimizi öldürmeseydik.
Hüzünlü bir çalışma olmuş.
Ve,
gerçek maalesef.
degaje8
Bir çocuğun yürek sesinden, sevgiye, hayata, insanlara dair değerli bir paylaşımdı.
İçimizdeki çocuk baki kaldığı müddetçe insanız onu bilir onu söyleriz.
Büyüdükçe insanlığımızdan çıkıyoruz ..keşke her şey ilk duyumsadığımız masumiyetinde gitse, keşke düşmanlıklar, kavgalar olmasa, keşke ah keşke sevginin yüreklerde tomur tomur açan bir gül olduğunu kokusunun elvanlığında yaşamın anlamlı kılınacağının bilincinde olsak ...Ah keşke derim bin keşke daha çıkar ağzımdan...eyvahlar, ahlar...acılar, gözyaşları... nereye kadar gider bu insanların birbirine çektirdikleri bilmem ki bilmem.İnsan insanın kendi katili ...zaten kısıtlı bir ömre adanmışken zaten sonsuzluğa mührü vurmamız bu dünyada imkansız iken daha ötesi nedir ki...üç günlük nefesimizi haram ederiz birbirimize...
Kutlarım gerçekçi, değerli, insanın soylu yanını yani çocuk yanını anlatan değerli yazınızı.
Selam ve sevgiyle asil yüreğinize.
