KOCA YUSUF…

• 1 Ekim 2014 Çarşamba 18:05:08

Ne yaptım dedi kendi kendine başını iki elinin arasına aldı gözlerinden yaşlar akmaya başladı mani olamadı böyle olmamalıydı, bu bana yapılmamalıydı ben bunların hiçbirini hak etmedim bunlara maruz kalmamalıydım derken derin bir iç çekti eliyle gözyaşlarını sildi.
Beklemiyordu, güvendikleri tarafından satılmak, sırtından vurulmak zoruna gitmişti suçu sadece iyilik yapmaktı insanların ellerinden tutmak eve götürecekleri ekmeklerinde kendisininde ufakta olsa vesile olmaktı.Tek düşüncesi ve gayesi buydu hiçmi hiç kötülük düşünmezdi düşünmedi de,
Dostane bir şekilde ekip arkadaşlarına işi öğretiyor hata olmasın diyerek belki sert davranıyordu, farkında olmadan çok zorluyordu bu yaşına kadar kendisi hiç hata yapmamış hata yapılmasınada izin vermemişti disiplinliydi otoriterdi yaptığı işi öncelikle seviyor ve kendi işi gibi sahip çıkıyor hata yapmamak için önce kendini sonrada çalışma arkadaşlarını sıkıyordu ama kendi cebine birşey girmiyordu ki
kendi işimiydi hayır ama sonuçta burdan ekmek yiyordu ona güvenilmiş yetkiler verilmişti dava arkadaşı bizzat elinden tutarak burda çalışacaksın burası senin işyerin demişti kıramadı kabul etti teklifini bismillah dediğinin üzerinden 15 sene geçmişti dile kolaydı 15 senedir dava arkadaşını yarı yolda bırakmamış gecesini gündüzüne takmış en zor süreçleri beraber atlatmışlardı ne insanlar gelip geçmişti bir tek kendisi aynı yerdeydi çünkü bu işe sahip çıkmış kendi işyeri gibi sahiplenmişti
İşyerinde olacak en ufak yanlışta ve hatada patron onunla muhatap olacaktı hiç bir zaman laf yememek için mücadele etti yıllardır hata yapmadı hata yapılmasınada izin vermedi disiplini elden bırakmadı taviz vermedi biliyordu disiplinin olduğu yerde huzurda vardı mutlulukta vardı katiyen hata olmaz ve işlerde tıkırında yürürdü zatende yürüyordu da dava arkadaşı gözü arkada kalmadan gönül rahatlığı ile hareket ediyor bazen günlerce gelmediği oluyordu memnundu doğal olarakta kendide bu durumdan memnundu herşey istediği gibiydi
Ama memnun olmayanlar vardı çalışma arkadaşları bu durumdan rahatsız oluyorlar başına buyruk hareket edemedikleri için disiplin istemiyorlardı içten içe kinleniyorlardı bu zamana kadar ayrılanların ayrılma sebepleri aslında disiplindi ama her giden kendisini kötüleyerek suçlayarak ayrılmıştı ama malesef bir suçu yoktu kendi işyerimiydi sırf patronunun dava arkadaşının çıkarlarını koruyordu korurken kimseyi satmıyor yapılan yanlışları hataları yukarıya bildirmeden kendi çözüyor kimsenin laf söz azar işitmesini istemiyordu buna rağmen bir türlü sevilmiyordu aman çokmu önemliydi sevsinler yada sevmesinler benim vicdanım rahat diyordu bu zamana kadar kimsenin ekmeğiyle oynamamıştı
Aslında çalışanların yaptıkları hatalar çoktu ama bilmiyorlardı ki bu hataları kendisi örtüyor patrona duyurmadan kimse laf söz yemeden kendi hemen çözüyor arkadaşların fırça yemesine engel oluyordu, biliyordu ben olmasam bunlar hata üstüne hata yaparlar patronda bunları iki dakika tutmaz kapının önüne koyar tanıyordu dava arkadaşını, ne kadar hassas olduğunu en ufak bir hatada kimsenin gözünün yaşına bakmayacağını ama ekip arkadaşları bunu bilecek zekaya sahip değillerdi bilmiş olsalardı sahip çıkarlar kendileri için iyilik yapan bu adama köle olurlardı
Birleştiler birlik oldular amaçları kendilerine iyilik yapan bu adamın ayağını kaydırmaktı patroncu oldular patrona yalaklık yapmaya başladılar ilk başta ona kim yakınsa önce onlara iftira atarak, yalan dolan sözlerle onların işten çıkmasına vesile oldular yani apaçık ekmekleriyle oynadılar bir hiç uğruna bir kinle düşmanlıkla yazık ettiler herşeyin farkındaydı yalanları görüyor hainleri şerefsizleri biliyordu düne kadar onları kendisi korumuş onlara kendisi sahip çıkmış iş öğrenmeleri için onlara kefil olmuştu ellerinden tuttu iş sahibi meslek sahibi yaptı yeri geldi ekmeğini böldü yeri geldi onların haklarını savundu yeri geldi onlar için ağladı yeri geldi onlar için laf söz duydu ama hep korudu hep sahip çıktı
Şimdi istese hepsinin ekmeğiyle oynardı, gider dava arkadaşına yapılan haksızlığı dönen dolapları yapılan hainliği anlatır ekibi komple çıkarır baştan yeni ekip kurardı hiçte zor değildi etrafında iş arayan çok adam vardı yapmadı, artık kendide bu iğrençlikten nefret etti iyilik yaptıkları tarafından sırtından vurulmak satılmak yapılan şerefsizlik onu iyice işten soğuttu değmez dedi değmez üç beş çapurcu için hemde hiç değmez
Seccadenin başından kalktı gözyaşlarını sildi elini yüzünü yıkadı indi aşağıya oturdu masasına Besmele çekti GÖRELİM MEVLAM NEYLER NEYLERSE GÜZEL EYLER dedi uzaktan seyre daldı….