Öteye giden sevgilide geride kalan için aynı hisleri ve özlemi yanında götürüyor olmalı ta ki ebedi zamanda tekrar kavuşana kadar.Ebedi vuslata kadar yaşadığınız güzel anıların sizi hayata bağlı kılması ve bunları kaleme alıp bizimlede paylaşmanız dileğimle.Güzel mektubunuz için kutlarım.Saygı ve selamlarımla.

Bu gün,
birkaç kaz okudum bu çalışmayı gidip gelip.
Bir türlü yazmaya elvermedi gönlüm, elim uzanmadı sevimsizliğine klavyenin.
Bazı yazılar vardır, aklınızla okur, akınızla yorumarsınız.
Bazılarını ise gönlünüz okur, gönlünüz bildiğince sıralar yorum cümleciklerini bu küçük mesaj pencerelerine.

Bu aralar, çok sevdiğimiz halde,
ne bir bukle şiir okuyabiliyor, ne de üç beş satır kaleme alabiliyoruz.
Çoktan uçup gitti ilham perileri gönül penceremizden,
çoktan kırıdı duygularımızı paylaştığımız kurşun kalemimizin ucu.
Bir,
mahzun hikayeler kaldı yalnızlıklarımıza ortak ettiğimiz,
bir de onlara hayat veren ellerin ardındaki yüce yürekler.

Bu çalışma,
nasıl da şiir kokusunu taşıdı duygularımıza,
nasıl da ateş düşürdü sol yanımıza.
Nedendir bilmem,
Akif'in ''Küfe''si düştü aklıma okuyunca bu güzel çalışmayı.
Ne alaka mı?
Ben de bilmiyorum, işte öylesine...

Ne yazmalı?
Gerçekten mükemmel bir sunumdu.
Bu kadar duygusallık, yaşlı kalbimize dokunacak diye de kormuyor değilim ha!

Yani,
olay ancak bu kadar anlamlı ve duygusal dile getirilebilirdi.
Gerçekten,
çokça yağmur yüklü hüzün bulutları taşıdıysa da gözlerimize,
dudaklarımızda nahzunca gezinen bir yorgun tebessüm eşliğinde okuduğumuzu belirtmeliyim.
Güzel ötesiydi.







Bir tutam hayat tarafından 10/1/2014 3:30:27 PM zamanında düzenlenmiştir.

"Zaman zaman kızmıyor da değilim sana..
Daha doyamamışken varlığına…
Benden önce ne diye gittin..?"

Rahmetliye mektup...Hayat,istesek de,istemesek de bizi bu betimlenen durumlara getirecek...ve,ne de çabuk geliverdi bu zaman diyeceğiz...Empati yaparak,ne de harika betimlemişsiniz gelecek zamanı ve yaşanan dramları...hep şöyle derim öğrencilerime..."bizler,ucundan bucağından belki kurtarırız belki huzurevine düşmemeyi de,sizler şimdiden ayırtın yerlerinizi"işte böyle dost kalem...Toplumun geldiği noktaya bakın ya...neleri neleri kaybettik üç günlük dünya uğruna...şöyle cancana,yanyana yaşamak varken bir bardak çayın sıcaklığında beraber...savruldum gittim be...ne yaman zamanda ve ne yaman bir sevgisizliğin,hatırsızlığın dibine düşmüşüz....Öyle ya,bir ana dokuz çocuğa bakarmış da,dokuz çocuk bir anaya bakamazmış...naparsınız ki,takdir-i İlahi,birileri önden gidiyor berzah alemine,O'nun Rahmetine...yaşamın realitesi yazdıklarınız.,betimledikleriniz...

tebriklerim,gözleyen,düşünen bir güzel yürekten sağdığınız acı realiteleri betimlemenizdeki naifliğinize ve duyumsayan o koskoca sevgi dolu yüreğinize,kaleminizedir....yazdıkça,daha çok harika ve düşündüren eserler sağacaksınız o koca dünyanızın içinden...devam...devam...

:((

Nice kırıklık var değil mi yürekte, nice sitem, nice hüzün...
Giden gidiyor bir şekilde gidiyor. Ve payımıza düşenle baş bala kalıyoruz. Kaderin tecellisi. Engel olamadığımız ne çok şey var.
Hoş bir aktarım bir o kadar yürekten, olabildiğince içten ve yüreğe dokunan.
Beğeni ile okudum.
Kutlarım.
saygılarımla, değerli kalem dostum...

Füsun hanım, gerçekten çok güzel bir mektup okudum, umarım ulaşmıştır öteye. Düşündürdü, gülümsetti, ha bu arada, yaşlı olduğunuzuda hissettirdi bana birden:) Tekrar teşekkür ederim yaşlanmanın ne demek olduğunu öğrettiğiniz için.