Son Vazife

• 29 Eylül 2014 Pazartesi 08:20:58

Gösterişsiz.. Sessiz sedasız..İşitilmeksizin,duyulmaksızın..Habersiz..Telaşsız endişesiz..Şaşaasız debdebesiz..Abartısız..Çalgısız törensiz..Sadece yakınlarınla..Seni sevenlerle..Senin için gelenlerle..Başucunda bekleyenlerle.. Bağırtısız çağırtısız..Ağıtsız çığlıksız..
Durup dururken değil konu..
Açılıyor bir nedenle..
Arkadaşım cenazeye gitme hazırlığı yapıyor telaşla ve merak ediyorum..
Soruyorum nereye, kime diye..
Aslında katılmayacaktım ama arkadaşımın hatırı için diyor..
Ölen için değil arkadaşı için yani..
Ölenin bir yakını için..
Arkadaşının hatırı için..
Ayıp olacak, görünmek durumundayım..İlgisiz kalamam,cenazede bulunmalıyım diyor ve ekliyor..
Amaç bulunmak görünmek..
Eşraftanmış..Hatırı sayılır kişiymiş..Sahipsiz değil yani..Bilinir tanınır insan, katılım geniş olur,biz olmasak da olur diyor..
Kişisel görüşünü de açıklıyor..
Tercihim sahipsiz olanlar..Kimi kimsesi olmayanlar..
Cami avlusunda bir köşede sessiz sedasız bekleyenler..
Cenaze namazı olsa olsa bir safla kılınanlar..
Onların cenazesinde bulunmak isterim..Onları uğurlamak yolcu etmek isterim..
Burda bize ihtiyaç yok..İlgilenecek çok..Tanıdık tanımadık nice insan akın edecek cenazeye..Yalnız değil..Sayısız insan katılacak..İsteksizlik o nedenle..Sadece arkadaşım için..Onun yakını olduğu için..Yoksa bilmem tanımam..Görmüşlüğüm el sıkışmışlığım yok..
……………………………

Görüş ve düşünce bu..
Tarz ve uygulama bu..
Yorum bu..
Ne dersiniz..
Katılır mısınız bu fikre..
Kişiden kişiye değişir ama doğru mu sizce..
Anlatmaya devam ediyor arkadaşım..
Ölen kişi, kimsenin umurunda değil..
Ateş düştüğü yeri yakıyor..
Üzülen,acı çeken yakınları..Onların içi yanıyor..Onlar bu ıstırabı yaşıyor..
Yoksa başkalarının ki usulen..
Usulen, yani bir görünmek,taziyede bulunmak..
Başsağlığı dilemek..
Hatır ve gönül almak..
Yoksa kimse ölenle ilgili değil..
Ölenle ölen yakınları..
İçinde acıyı hisseden onlar..
Yüreği sızlayan onlar..
En yakınları..
Eş,kardeş,evlat,anne baba..
Halkayı biraz daha genişlet..
Amca dayı,teyze hala..
Bir de yakın dostlar..Arkadaşlar..
Can ciğer olanlar..
Sizi içten ve derinden sevenler..
Kaybınıza katlanamayanlar..
Ya diğerleri..
Niçin?
Niçin bu kadar insan!.
………………………………

Çok şey yazılıp söylenebilir bu konuda..
Haklı gerekçeler var elbet arkadaşımın söylediklerinde ama bir de geleneklerimiz,törelerimiz,cenazeye olan ilgimiz,bizi terk edene karşı olan son görevimiz..
Giden için son vazife..
Bir daha karşılamak yok, görüşmek yok..
Bir araya gelmek yok..
Son vazife bu işte..
Cenazesine katılmak ve defnetmek..
Dua etmek..
Hayırla yadetmek..
…………………………….

Sessiz ölüm..
Sessiz ve sade..
Ölüme yakışır şekilde..
Aşırılıklardan uzak..Ona yakışır şekilde..
Ağır ve olgun..
Abartısız..
Son vazifemiz bu ölen insana..
Usulen değil içten..
Bilinir tanınır da olsa, kimsesiz sahipsiz de olsa..
Her şekilde..
Bir insani vazife olarak..
İsteyerek..
İçten gelerek…
Sessizce…

Kemal GÜL
28.09.2014