Öykü okadar güzelki bir an kendimi buldum o öykünün icinde. Bende cifti ailesinin kiziyim. Babam kendi isini yapardi ve bizlerede o sorumlulugu yüklemisti. Burda ögrendiginiz sizin hayat tecrübeniz olacak derdi. Gercekten de hakliydi o gün bu gün aile büyüklerimizin bize yükledigi sorumluluklar karsisinda ; hayat zor olsada o zorluklar icerisinden bir türlü siyrilip cikiyoruz. Önceden ögretilmislik diyorum buna ben . Ailelerimiz bizi ister istemez hayata sunmuslar. Ailelerimize Tessekkürü bir borc bilirim.

saygilarimla .
Usta kaleminizin: Dinlendirici yazisiyla hic susmasin.

Merhaba Emine Hanım,çok güzeldi, sonuç ise harika..Tebrik ediyorum. Selâm ve saygılarımla.

Çocukluk diyeceğim ama
bu çocukluk ve kardeşlik ömür boyu sürüyor.

Ah o kardeşler yok mu,
birde bana sor..

tebrikler,

selâm ve sevgilerimle..

Sanki çığlık atmayı, derdini anlatmayı biliyormuş gibi yapma, yoksa sınıfta kalırsın Eminem.

Biri sana dese ki:

-Emine kalk ayağa da şöyle kuvveti bir çığlık at.

Etraftaki insanlar rahatsız olur, diye düşünürsün önce. Sonra etrafta kimse yok, deseler. Karşındaki insanı düşünürsün.

-Ben kulaklarımı kapattım, sen rahat rahat çığlık at dese. Bu defa kendi kulaklarını düşünürsün.
-Sen de kulaklarını kapat, öyle çığlık at. Deseler.


Bu defa da, "çığlık nasıl bir şeydi diye durup düşünürsün."



Sevgiyle / Hadi bana da Eyvallah :)

Yazımı okuyup görüş bildiren arkadaşlara, seçkiye layık gören seçki kuruluna teşekkür ederim.


Sevgilerimle...

Ne güzel cümlelerdi bunlar.
Tebessümle okudum.
İyi ki güne gelmiş.

Sevgimle...

Güne gelen elit eseri ve değerli yüreği kutlarım... Beğeniyle okudum hocam

Saygılarımla

Aynı kandan, candan da olsa kardeşler ayrı kişilikte oluyor. Sorumluluk daima birine düşer daima, ister yaşı küçük ister büyük olsun ve bu ömür boyu da böyle sürer.

Ta ki bir gün tak edinceye kadar insanın yüreğine.

Sevgiler

,

tebrik eder
herşeyin gönlünce olmasını dilerim.

Tebessümle okudum bazı cümleleri...

Ah o çuvalı taşımasak daha fazla dertleniriz biz :)
Herkes aynı duyarlılık ve hassasiyetle doğmuyor işte.

Ne hoştu, tebrikler güzel yazarım.
Sevgimle .

Zevkle okudum güzel yazınızı Emine Hanım ve herkes gibi benim de hatıralarım üşüştü: En büyük ben olduğum için, hep göz- kulak olmak zorunda olandım. Büyük olduğumdan, bir şeyleri paylaştırmak da bana düşerdi. Ben, haksızlık yapmamak için olabildiğince eşit bölmeye çalışır, sonra da kız kardeşime uzatır, seçmesini isterdim. Beğenmediği bana kalırdı. Bir gün annem rahmetli ona söylemiş, karpuzu paylaşmamızı ve benim cancağızım da en güzel ve çok tarafını kendine alıp, göbeksiz ve az tarafını bana gösterip almamı istemişti. Ben de "Ama ben öyle yapmıyordum, sen böldüğüne göre benim seçmem gerekir" deyip yememiştim de, umurunda bile olmamış, sanırım "Yemezsen yeme..." gibi bir söz söylemişti. Sanırım tüm ablaların kaderinde var o çuvalı sırtlanmak.

Tebrik ve selâm ile..

Anı olarak güzel bir derleme, laf olsun diye tenkit edilmemeli. zira anılar kişiye özeldir, değiştirilemez öylece kalırlar. grameriniz ve cümle kurgunuz gayet güzel, öykü ve hikaye yazmaya yatkınsınız gibi hissettim. başarılar. mcicek

hadi bana eyvallah

hemşerim ne güzel anlatmışsın

güne gelen yazıyı ve yazarı kutlarım

tebriklerimle

sevgili Emine Hanım, can dostum, ilk okuyanlardan biriydim dün gece. tadı da damağımda kalmıştı hani.

Ne mutlu ki sayısız insan okuyacak bu doyumsuz anlam bütünlüğü olan çalışmanızı. Hele ki içten de oldu mu yazı daha da keyif almakta okuyucu. Bir ara, anneme de okutmak istiyorum. Eminim ki; çok şey var ona dair.

Bazı insanların hakkı ödenmez ya bu açıdan duyulan saygı daha da artmakta.

Yürekten kutluyorum. Ne mutlu bana ki; sizin gibi değerli bir dostum ve destekçim var. Laf aramızda, desteğiniz olmasaydı ne yapardım bilmiyorum.

Sizi seviyorum ve kaleminizi en çok da o güzel yüreğinizi. İnsanın sevdiklerinin olması ne güzel...

Nasıl da uzattım lafı, değil mi...:))

sevgiyle kalın...

Temiz, duru bir anlatım. Yan yollara sapmayan ama acele de etmeyen bir hikaye olmuş. Okuyanı ister istemez merak içinde bırakıyor: Acaba kızkardeş o günü hatırlıyor mu? Saygılarımla.

Kıskançlık böyle birşey işte, benden önce sizi seçmişler :)

Şaka tabi, lakin övgü, sevgiyle yürürken , kıskançlık duygusu da boş durmayacak !

Tebrikler


Saygılar, kocaman sevgiler kocaman yüreğe

Gün, doğuştan bize hediye edilen tabiatın çocuğu, güneşin oğlu... Gün içinde hayatın bize öğrettiği her şey, giderek içimizde tutunan, içimizde büyüyen sorumluluk duygusununda büyümesine neden olur.

Sorumlulukların duygusu, kişiliğimizdeki izlerini küçükken yaptığımız, , gördüğümüz ve aldığımız nasihatlerin giderek filizlenmesi ve bu filizlere sahip cıkmakla anaçlık duygusu guderek sağlamlaşır. Artık istesenizde bundan kurtulamazsınız.


Duyguların esareti, bizi olgunlaştıracak, olgunlaşmak daima güzeli bulacak. Bütün güzelliklerin bütün insanlığın olması dileğiyle.


Saygılar, sevgiler değerli iyi ve güzel yurekli insana

Çok güldüm.
Benim bir hayat görüşüm var.
Diyorum ki;
Allah, her aileye bir hamal veriyor.
O çalışıyor, diğerleri yiyor.
İşte,
bizim evin hamalı ben oluyorum.
Çoktan emekli olup, arkama yaslanıp, hayatın zevkini çıkarmam gereken yaştayım ama,
maalesef hala bir yabancı memlekette,
yalnız başıma,
üç kuruş ekmek parası kazanmak için çırpınıyorum.

Siz de,
sizin evin hamalı oluyorsunuz.
Çok da benimsemiş gibi görünüyorsunuz ebedi be ezeli vazifenizi.
Yapacak bir şey yok.
Kaderimiz bu.

Bu gün, bizleri,
ailelerin hamallarını kaleme almışsınız.
Güzel de yazmışsınız.

ah canım ah o çuval var ki herkesin sırtında ne yazık ki hiç inmiyor
yamalayıp yükleniyoruz
güzel anlatımdı
saygımlasın sevgilerle

ah o mecburiyet çuvalları yokmu?...
ne sevgiler ne umutlar kalır..alır hepsini bir çuvala hapsederiz.
başkaları için yaşarız.
Kendimize zaman ayırıp sevmeye aşkı aramaya sıra gelince zamanın geç olduğunu anlarız.
kaleminize sağlık güzeldi

Eminim kardeşinin davranışı çocukça bir davranıştı. Abla olmak aynı zamanda anne olmak anlamına da geliyor. Kardeşinde sana nazının geçeceğini biliyor ki; o şekilde davranmış.

Mesela ben,ablama göre küçüktüm,kardeşime göre büyüktüm.Ben ne büyük olabildim ne de küçük işte aralarda büyüdüm gittim.:)))))))))))

Mesela en çok bana söylenen cümleler şunlar idi

-Sen büyüksün O küçük idare ediver
Ya da;
-O ablan senin büyüğüne saygılı ol.:))))))
İşte o zaman isyan ediyordum. Ben büyük müyüm yoksa küçük müyüm...?

Daha sonraları bir gün Ortanca çocuk ile ilgili bir kitap gördüm aldım.O kitabı almamın üzerinden uzun yıllar geçti.Hala ben o kitabı okuyacağım.Bu güne kadar okumamış olsam da o kitabı. Ben yani kendim ortanca çocuğun kitabını yazdım:))))))))))

Bence insanın kendi hayatının sorumluluğunu yüklenmesi son derece güzel bir şey..
Yaşamını başkalarının omuzuna yükleyen insanlar,başkaları tarafından da güdülür değil mi?

Köyün kokusu,tozlu tarla yolları ve ekşi bir ayran tadı vardı anı yazında....Güzeldi....

Sevgimle...

öyle yada böyle
bir şekilde sırtlanıyoruz
yükümlülükleri be arkadaşım...
hoş bir anıydı bizi de köy günlerimize götüren
ve ayranın içine üzüm doğrayıp ekmeğe katık
ettiğimiz günle...
var olsun kalemin arkadaşım
selamlar

İşte o gün bugündür yüklendiğim o sorumluluk çuvalı hiç inmedi sırtımdan.

Hele ki bu cümlenin üzerine ne gibi bir yorum yapılabilir ki...Bana düşen; önünüzde saygıyla eğilmek ve bitimsiz yüreğinizi tüm içtenliğimle selamlamak. Bana çok yakın geldi yansıttıklarınız. Okurken bir kez daha anladım ki; anaların hakkı ödenmez. Ne de olsa gözümün önünde kocaman bir örnek var hala sökük dikmekle meşgul hem de aralıksız.

sevgi ve selamlarımı gönderiyorum sevgili Emine Hanım sonsuz ve en derin saygılarımın eşliğinde...

Güzel yüreğinize dert uğramasın.