Limanın ötesinde açık deniz. Ulu orta bırakılmış bir kadın kahkahası. Boş bardaklar, kirli tabaklar.

Salaş bir meyhanede kahvaltı etmenin en önemli ritüeli, akşam ve gecenin kırıntılarını kabullenmekdir. Çay demsiz olursa kızılmaz, peynirin yağından şikâyet edilmez. Taze ekmeğini herkes yanında getirmelidir. Ve günaydınsız oturulamaz sofraya.

Resim defterlerinden fırlamışcasına eciş bücüş bir kentin eteklerindeyseniz, geçmiş ile yarın arasındaki köprüden geçeceksiniz demekdir. Artışlar, faiz oranları, piyasa hareketleri, okul taksitleri, motorlu taşıtlar vergisi, öğle yemeğinde gidilecek mekânın seçimi, dahası.

Fazlası var, eksiği yok tüm bunların. Çantasında çakmağını arayan tiryakinin sigarasını yakmak, oturup kır gezintileri üzerine bir emekliyle söyleşmek de olasılıklar arasında. Hayal kurmak, günü utandırmadan saçlarını okşamak, giderek tıraşlanan orman manzarasına bakıp iç çekmek de sıradan.

Mezat kurulup balıkcı teknelerinin sesleri duyulana dek, hepsi gerçekleştirilmeli. Kasaba uyanmadan, çocuk cıvıltıları sokakları doldurmadan.

Oysa, senin buklelerini takdım peşime evden çıkarken. Ne seramonisini, ne adetlerini umursadım kahvaltımın bu gün ben. Çay sevmezliğime inat demli çaydan kana kana içdim. Peynirin yağından şikâyetci olup, taze ekmek almadım köşedeki fırından. Kaldırımları zalimce çiğnedim. Sigaramı söndürmeden yere attım. Eşelenen köpekleri tekmeledim, kuş seslerini yabancıladı kulaklarım. Kötüydüm bu gün ben. Çünkü uzak bir karaltıydı düşlediğim al benizli çoğalış. Çırpındıkca batıyordum içimde bir yerlere. Kitap okumak bile sevimsiz geliyordu, iyisi mi küfretmeliydi. Fakat nereden başlanacakdı söze? Çoktan unutulmuş argo literatürünü karıştırsam bulacakdım söyleyecek bir şeyler ya, o da mümkünsüzdü.

Sonunda zarfdan bazı fotografları çıkartıp işaretlemeye karar verdim. Büyük harf ile başlatmadan bütün özel isimleri, şarkıları eks ilterek, devam ederek ama neye bilmeden, uzaklara yakınmadan sancısız mektuplar göndermek. Sanki çözüldü dilimin bağı. Fotokopileri bir kenara koyup, hayatımı temize çekmeye şartlanmalıyım belki de. Vapuru kaçırmadan önce, istasyonun hemen bitişiğinde. Fakat ya uzaklar?? Yeryüzüyle gökyüzü arasındaki herhangibir günden biri aslında. Dünden daha az veya çok önemli değil. Sadece uzaklar. Aklımı kurcalayan ve dahi tırmalayan uzaklar...