YÖN

• 18 Eylül 2014 Perşembe 13:53:42

……. kırık kapılı bir dehlizin içinde ,yönünü bilmeden,ışığın zerresinden uzak, rüzgara el sallayıp uykunun bedhahlığına doyumsuzca ve sensizliğin tam kıyısında…Çizgilerim uzayın boşluğunda mavi beyazlıklara esir olmuş.Bir bebeğin emeklemesi gibi. İlk süt alımlığımda ağzımdaki çiğ tanesi.
Şimdi gideceğin var.El sallamalar ardında can çekişiyor. Ah diyorum yönümün bir anahtarı olsa …
Açabilsem bütün kapıları,rüyalarımın içinde kaybolan yıllarımı görebilsem. Bir su damlasının sesinde alıkoyarak küçücük bir ışığın hüzmesinde geceyi küstürmeden sevgi şımarıklığının koynunda sabahlasam. Zaman çekilsin aradan ,ilişmesin can tenime.Mahremiyet kokan güllerin ıslaklığı okşasın yanakları. Ne anahtar olsun ne ben. Ve onsuz bulacak mıyım anahtarın nerede olduğunu?
Şarkın dudağımda ,en derin kuytuda bulamayacağın ve erişemeyeceğin bir yerde ilk gün doğumunda salınıyor. Buğulu camın erimiş yön çizgileri canımı acıtıyor. Anahtar askıda, ben yolculuğumdayım …
Sonra iki damla yaşın koynumda tünediğini görüyorum. Anahtarın mı sen olduğu, senin mi anahtar olduğunu anlamadan …
nake