Hastahane koridorları insana ne çok şey öğretiyor.
Yaşlı bir amca ve teyzeyle tanıştım diyaliz ünitesinin kapısında annemi beklerken. Amasyaliymis.... Köyünden. Teyze diyaliz hastasi. 4 yıldır götürüp getirirmis amca eşini hastahaneye.
Teyze 65 yaşındaymış. Annemden 4 yas büyük. Ama en az 10 yaş genç duruyor.
"Erkek kadını kocatmaz" diyor amca. "Hanımına Allah’ın emaneti olarak bakmazsa erkek Allah ahirette sorar hesabını. Allah kadını erkeğe emanet olarak vermis. Korusun diye. Emanete hıyanetlik olmaz." Ne hissedeceğini bilemedim. "Allah senden razı olsun amca" dedim. " Allah senden razı olsun. "
Tam insanlardan ,insanlıktan ümidimi kesecekken yeniden bir filiz yeşerdi yüreğimde umuda dair. Ve yıllar yıllar önce yazdığım bir şiir aklıma geldi.

Umudumu kesmedim asktan.....

*

Umudumu kesmedim aşktan,
Hala biryerlerde yaşıyor biliyorum.
Birileri var onu doyuran,
Yaralarını saran,
Ellerinden tutan birileri var.
Direniyor insafsız vedalara,
Kahrolası ayrılıklara direniyor.
’Yaşıyorum’ diyor.
Ağlıyor...
Çırpınıyor...
Hıçkırıklarını duyuyorum uzaklardan.
Biraz umut,
Bir ışık bekliyor.
Koşup gelecek yine anılardan.
Biliyorum hala yaşıyor,
Umudumu kesmedim aşktan.

Betül Kasapoğlu