Ruhsal döküntüler
Dur! demedi giderken ,gidişine değildi öfkesi.Nefreti ondan çaldıklarınaydı.Giderken tüm sevinçlerini umutlarını ve insanlara güveninide çalıp götürmüştü, kendiyle yüzleşti sonra ,neye güvenebilirdi ki artık?ihanetin yalanın iğrenç hançerini yemişti sırtından ta yüreğine kadar.şimdi herkes ’O’ herkes onun gibi ve herkes...!’senden sadece benden ve geleceğimden çaldıkların için nefret ediyorum,sevebilme umudumu çaldın’ diye haykırabildi boşluğa ,duyan olmadı belkide.
Tülay
Ruhsal döküntüler Yazısına Yorum Yap
"Ruhsal döküntüler" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.