Kalbimdeki Umut

• 7 Eylül 2014 Pazar 01:50:51

Yalnızlığın tam ortasında ,renklerin çok uzağında.
Hayatın anlamsız olduğu yerde ,insanların gülmediği günde.
Sevenin kalmadığı ,havanın soğuduğu zamanda ,
Ben yine o evdeyim ve elimde yine senin fotoğrafın o günkü yüzün , gözlerinde ki acı. Hepsini yüreğimde hissediyorum. Bugün yine belki gelirsin diye perdenin aralığından sokağın köşesine bakıyorum. Sokak lambasına baktım ama sen yoktun ,yaşlı kedi almıştı yerini ,her gece oradan selamlıyordu beni ... "Hayat böyledir bazen beklemekle bazen de ...vazgeçmek gerekir "diyordu gözleri ,yapamıyordum bir umut vardı içimde sana inanan ,hala seni bekleyen ...Ta ki zil çalana kadar. Çok uzun zaman olmuştu zil böyle çalmayalı. Hızlıca kalktım yerimden ,heyecanla açtım kapıyı postacı gelmişti bana bir zarf verdi. Şaşırmıştım yavaşça kapattım kapıyı ve kanepeye oturdum. Zarfın üstünde senin adın yazıyordu , ellerim titriyordu gözlerimden süzülen yaşlar zarfı ıslatmıştı. İçimde ki ses "Hadi artık aç şu zarfı"diyordu. Yüreğim daha fazla dayanamadı ve sonunda açtım zarfı.Hani yıllar sonra geldi ya mektubun bir özür ,seni özledim yazmasını bekliyordu ruhum. Nereden bilebilirdi ki kalbim sevdiğinin onu bırakıp bu dünyadan gittiğini ...Nasıl dayanırdı bu acıya kalbi onun için çarparken ,yıllardır onu ,sevgiyle bakan gözlerini beklerken gözlerinin mavisini bir daha hiç görememeye nasıl dayanırdı...

Aylar geçmişti postacının mektubu getirmesinin üstünden .Alışmıştım artık sensizliğe ,gözlerinin yokluğuna ve yüreğimdeki ince sızıya...Ölümü kabullenmiştim. Artık gözüm sokağın köşesinde ,kulağımsa kapı zilinde değildi ,umudum kalmamıştı yaşamaya... Sen yokken beni teselli eden yaşlı kedi de bırakmıştı beni. Geceleri perdenin arasından yüzüme vuran sokak lambasını da kaldırdılar. Zaman bitiyor ,renkler gözlerimin önünde neşesini kaybediyor. Ben eski ben değilim ellerim titriyor ,sürekli kalbim sıkışıyor. Her sıkışmada sana bir adım daha yaklaşıyorum ...Ölüm daha bir güzel geliyor bana. Sonunda seni görecek olmam ,ölümü daha çekici kılıyor bedenimde...

Saat 17.35 mektubunun üstünden beş yıl geçti. Gün geçtikçe sana daha çok yaklaşıyorum. Her gün yazıyorum sana ,her seferinde bu son yazışım olabilir düşüncesiyle ama galiba bugün sona geldik ...
Nefesim daralıyor ,gözlerim kararıyor artık,ellerim kalemi tutmuyor... Gözlerim kapanmadan ,bu dünyadan göçmeden sana son sözlerimi yazıyorum "Bekle beni sevdiğim yanına geliyorum..."