- 893 Okunma
- 14 Yorum
- 0 Beğeni
EN GÜZEL ÖLÜM
Doğmak;
nedenini hiç kimsenin bilmediği bir
ağlamakla !,
bir yabancının ellerinde hayata başlamak.
``her insan bir maraton koşucusu da sayılabilir aslında.
Ağlamak;
önce pencerenin dışındaki hayatı farketmekle başlar,
iyiliğin sembolu bir tokatla son bulur gözyaşları, çelişkiler arasında
küçük bir çocuksundur
farkına varamazsın o tokatın ne anlama geldiğini,
ama kızgınlığı keşfedersin ! anneyedir ilk öfke.
Çocuk olmak;
önce, işgal edilmiş bir sokağın sessizliği oturur her çocuğun içinde,
çocuk düşüncelerinde.
sonra her şeyden habersiz düşüp kalkmalar amaçsızca gülümsemeyi ve mahçubiyeti keşfetmektir aslında.
sessizce dizlerinden akan kanı silerken
kalkmanın anlamı !, tekrar tekrar koştuğun uçsuz bucaksız sokaklarda
gizlidir oysa.
Kavga;
paylaşmayı ! öğrenmektir aslında oyuncak için yapılan kavgaların sonun da
düşmanlık ve nefret beslemeksizin
``o kavaramını keşfederek başlar paylaşmak,
farkında olmasan da.
Büyümek;
kaybetmektir aslında !, menteşeden kanatlarla yaşar insan ömrü
kıymetini bilmek gerek,
hiç düşünmez kişi, her gün bir şeyleri kaybettiğini,
hayatın her alanın da doyumsuzdur
hep bir kavga içinde hergün biraz daha büyürsün
ve büyüdükçe kaybedersin, dönüp yıllar sonra geriye baktığında
aslında ne çok şey kaybettiğini fark edersin kazandıklarının yanın da.
``Limitsiz yaşamalısın hayatı
gelecek zaman kiplerinden habersiz/umarsız.
Önce düşmelisin ki, kalkmanın anlamını bulmalısın kendin de ,
hayat budur işte.
karşılıksız el uzatabiliyorsan her düşene,
asla üzülmezsin kaybettiklerine
insanlık budur işte.
Kibir taşımıyorsan yaptıklarının içinde
En güzel ölümü sen hakediyorsundur o zaman işte
Yaşamanın en güzel ``an’ı
Gülümseyerek ölmekmiş !,
Herkesin haketmesi dileğiyle.
Gülümseyerek ölen
DOSTUMA.
YORUMLAR
Çocuk olmak;
önce, işgal edilmiş bir sokağın sessizliği oturur her çocuğun içinde,
çocuk düşüncelerinde.
sonra her şeyden habersiz düşüp kalkmalar amaçsızca gülümsemeyi ve mahçubiyeti keşfetmektir aslında.
sessizce dizlerinden akan kanı silerken
kalkmanın anlamı !, tekrar tekrar koştuğun uçsuz bucaksız sokaklarda
gizlidir oysa.
**********************
Çocuk olmak günahsız olmak değildir aslında ...Çocukken bilemeyiz insanları incitip incitmediğimizi acımasızızdır çogu zaman.Çocuk olmaya verilir herşey affedilirsin işte sırf bu yüzden çocuk olmak isterdim bende yeniden ve ölebilmek gülümseyerek sonsuz sevgiyle yüreğimde tebrikler bu kaleme içimize götüren bu yazıya saygılarımla NeNa
çocuklğu
gençliği kavgaları yaşayarak büyürken
hep büyüyeceğimiz günü bekledik...
özendiğimiz,olmak istediğimiz kişilerin yaşına geldik ama büyümeyi öğrenemedik...
daha zaman vardı.
oyunlar oynayacak zamanı tanımadı çoğumuza hayat.
okumak dedik
yüklü ağır çantalarımızdan bedenimize düşen ağırlıkta ezildik
gençliğimizin en güzel yıllarında kavgaların tam ortasında
kaldık...
daha zaman vardı
iş güç,askerlik,ev bark derken
farkettik ki biz kendi içimizde yıllardır yalnızız..
beklentilerin boşa çıktığı
hayatın anlamıyla istemlerimizin çatıştığı dönemdi
olsun
daha zaman vardı...
ilk beyaz hüzündü saçımızda
ertesi gün çabuk alşıtık
ilk kaybettiğimiz dış,
yüzümüzdeki ilk çizgi....
daha zaman yoktu
anladığımızda kaybettiklerimizi gücümüz tükenmişti...
doğmak,büyümek çocukluk ve gençlikle isimlendirdiğimiz hayata birde orta yaşlılık vasfını ekledik
ve alıştık...
kabullendik bir kere daracık mahalle sokaklarınıda bırakmışız hayatı.
şimdi gülümseyerek ölme zamanı...
hiç değilse bu şanına yakışır olacak
kaygusuz
baş dik ve korkusuz...
onunda zamanı var...
o zamana kadar gülümsemeye devam...
her anı bir başka güzel hayatın...
güzel bir yazıydı sevgili dostum...
yüreğine sağlık...
şiirde olduğu gibi düz yazıda da harikasın...
sevgiler yüreğine...
Hayata dair en güzel doneler sokak ta başlayan adımlar-kavgalar ve ilk kez annelerimize beslediğimiz öfke aynen... mamafi doğduğumuz an geri sayımın başladığı andır.Doğduğumuz an kaybetmeye başladığımız andır.Ölüm gerçeği öyle yıllar önceki gibi yalnız yaşlılar için değil,gençler içinde aynı oran baki.Evet yaşayabildiklerimizi insanca yaşamak ve paylaşmak lazım.Güncelliği hiç bitmeyecek bir konuydu.Kaleminize sağlık.
Atiye DANIŞ tarafından 6/8/2008 8:59:06 AM zamanında düzenlenmiştir.
ne kadar çok beklemiştim oysa............
sonbaharın içinde yazın olmasını!
neydi her yazın sonundaki ayaz hava...varmıydı acaba.....
sonbaharın olmadığı bir mevsim......
bi aşk.....hüzünü yaşamadan sevdaya doyuran!!!!
hep yoruldum...aramaktan.....
neydi aradığım her defasında anımsayamıyorum..
ama hala arıyorum...ayrılığın olmadığı bi aşkı....göz yaşının dökülmediği bir kenti......
ve kimsenin dokunamayıp keşifler yapmadığı aytanrıçası bir teni arıyorum...
ruhumu feda edip bedenimi örseleyecek bir sevdayı....
sabrımın volta attığı şu cesaretsiz gecelerde......
ruhumu feda ediyorum dedim ya,
çünkü onu ben hiç bir zaman bulamıyorum....
bedeni mi değilde ruhumu arzulayan,
bedenime darbe üstüne darbeler atarken ruhumun en derin kıyılarına...
değeri biçilmeyen hazineler bırakan.....
bir aşkı ne bulacağımı nede yaşayacağımı sanmıyorum........
o yüzden ben aşklarımda hep bedenimi mahkum ruhumu idam ediyorum!!!!
Büyümek;
kaybetmektir aslında !, menteşeden kanatlarla yaşar insan ömrü
kıymetini bilmek gerek,
hiç düşünmez kişi, her gün bir şeyleri kaybettiğini,
hayatın her alanın da doyumsuzdur
hep bir kavga içinde hergün biraz daha büyürsün
ve büyüdükçe kaybedersin, dönüp yıllar sonra geriye baktığında
aslında ne çok şey kaybettiğini fark edersin kazandıklarının yanın da.
sen
süpersin
sen ölmezsin benim için sevgili kardeşim
[email protected]