artık yeni evimize gelmiştik ....oğlum bizimle gelmedi bir müddet kirada oturdu,daha sonrada üniversiteye sınama girip öğretim elemanı oldu ve bizden çok uzaklara gitti....kızımın ise bir oğlu oldu ve doğu görevi nedeniyle oda çok uzaklara gitti.........
eşimle ben
hiç tanımadığımız şehire 25 km uzaklıkta ortama ayak uydurma çalıyorduk ...
ben bütün günümü iş yerinde geçiriyordum ama eşim depresyona girmişti
devamlı o olayın şokundan kurtulamıyordu
doktora gittik
depresyom ilaçlarıyla böylece tanışmış olduk
eşimin kendini toparlaması tam 5 yılımızı almıştı
oğlum nişanlanmış ayrılmıştı ..
özlem ben emelliği ip ile çekerken kendimi birden evde bulmuştum
ama bu seferde
ben depresyona girmiştim
eşimle artık birbirimize katlanamaz olmuştuk
eşim sana bakınca anneni görüyorum derdi
sonra intihar eğilimleri derken
depresyon ilaçlarının bizi yokuşa çektiğini anladık
eşim ilaçlarını hiç kullanmadı
hepsini attı çöpe
bense toktorun verdiği ilaçlara sarılıyor
onlardan medet umuyordum
oysa taki hocalık olana kadar
eşimi hocaya götürdüm
büyü olduğunu evimde eşyalardan da büyü çıktı
annemin ve ablamın bize hediye ettiği kıyafetler ,hepsinde domuz yağı vardı
ve biz bu yüzden birbirimizden uzaklaşıyorduk
hepside eşim çöpe attı
eşim iyileşmişti artık
bu seferde ben iyi değildim
eve geldiğimde içimde bir sıkıntı oluşuyordu
hep intihar düşünüyordum
eşim yaşam koçuna varıncaya kadar hepsine götürmüştü beni
eşimi seviyordum
ve oda beni seviyordu
ama orta yaş sentromu bize pahalıya maal olmuştu....
alışamadık bu duruma...
bazen eşime diyordum sen nasıl dayandın bu duruma
çok zor bir durum allah düşmanıma bile vermesin
...........
arada çocuklar gelip gidiyorlardı...onlar gelince biz mutlu oluyorduk
onlar gidince sanki boşluğa düşüyorduk..
artık ailemden kimseyle görüşmüyordum....
bir gün diğer ablam çıkıp geldi
eşime çocukları annemin özlediğini pişman olduğunu falan söyledi
eşim düşündü taşındı bana sordu,ben gönderme sakın dedim...

ama ablam artık çok yaşlandı ölürse çocukların içine dert olur dedi..
sorumlusu sen olursun dedi
eşime


aslında eşimde babasının ölümünü 15 gün sonra duymuştu...
üvey annesi ve kardeşleri ona babasının soğuk yüzünü bile göstermemişlerdi....
ablamda eşimi en hassas yerinden yakaladı.....

peki dedi gitsin
kızıma çocuğa ben bakarım gidin hadi dedi...
şaşkındım
eşim o kadar kötülük gördüğü halde
neden bu kadar affediciydi....
neden yolladın dedim...neden

ne dese beğenirsiniz
şu vakitden sonra ben affetsem ne çıkar onu allah affetsin dedi


devamı var