Hayat İçin Kısa Bir Söylem

• 2 Haziran 2008 Pazartesi 03:05:37

Kim başlatıyor bu cümleleri ve kim noktalıyor bilmiyorum. İçimden bir ses belki de bunları ruhuma haykıran. Acı çeken bir başka sabaha hasret, dolup taşan küllüğün kokusunda nefes alan, gerçek, değişken ve sabırsız. Özgür-belki asi-, savurgan-belki cömert-, sakin-belki mantıklı-, gülümser-bazen acı, bazen tatlı ve bazen alaycı-, denize hasret-her zamanki gibi-, uykulu-belki öğlene doğru-, umursamaz-belki fazla rahat- ve aşık-yeniden doğmuş gibi- bir adam olmak var şimdi. Şimdilerde herkesin her şey ve hiçbir şey olmaya o kadar hevesi var ki. Kimse aslında kendi değil sanki. Böyle bir düzen-aslında düzensizlik içerisinde kendiyle dalga geçmeye çalışan bir kaos ortamı- içinde ne kadar yaşanılası bir yan var bilinmez. Bilinmeyen ve merak edilmesi gereken asıl şey bu mu peki? Soruların her zaman cevap bulamadıkları sonsuz bir labirent insanoğlunu yaşamaya sürükleyen. Çalışmak ve nefes almak, yatıp kalkmak, yemek içmek, gezip tozmak, sürüklenmek ve sürüklemek gibi kavramlar karmaşası içinde kim kendini nerede buluyor ya da nereye koyuyor? Uyumlu uyumsuz bir geleceğe ve geçmişe sahip her bireyin karanlık noktalarındaki soyut-belki de somut- duygulanmaların amacı ne peki? Bu soruların bir cevabı varsa elbette onlarda bu kaosun içerisinde bir yerlerde bulunmamayı beklemekte. Düşünülmeyen-belki düşünülmeye gerek görülmeyen- her olasılık ve kapalı her perde ardında olanlar-ya da olacaklar- yazıktır ki aklımıza gelmiyor ya da getirilmemesi için uğraşılıyor. Sonuç olarak yanlış-kimine göre doğru ki o kimi umurumda değil- yanlış olarak kalmaya mahkum bir şekilde rutin hayatlar devam ediyor. Peki ne çıkarmalı ya da neler yapmalı tüm bunları düşününce? Akışına mı bırakmalı yoksa peşine düşüp harikalar-belki kabuslar- diyarında mı açılmalı gözler? Güzel bir film ve güzel bir söz, şöyle diyor can alıcı bir şekilde;
“Fikirler kurşun geçirmez.”
İnanmak her şey mi demek? Neye ve nasıl inanıldığıdır önemli olan. Amaç değil ona nasıl hizmet etmektir daha kutsal olan. Kutsallık bile kirlenmiş bir çarşaf gibi sepete atılmışken-ki kimin ya da neyin ne kadar kutsal olduğu tartışılır- hangi el onu oradan çekip çıkaracak-cesarete sahip-?