Kime isyan etmeli kalbim. Hayırlısı demekten geç de olsa vazgeçtim. Gerçekten en kötü alışkanlık hiç şüphesiz HAYIRLISI demek. Bu fikre bizi iten ne? Ya da bu düşünceyi kafamıza saplayan kim. Bir insan başarmak isteyip de üstesinden gelemediği her durumda ne akla hizmetle HAYIRLISI diyebilir. Hastalıklı bir fikir. İnsanı karamsarlığa itiyor. Ayrıca yepyeni hezimetlere merhaba dedirtiyor. Siz Hayırlısı dedikçe bir hüsran diğerini takip ediyor. Bu nedenle gel sen de imanı bırak. Sonunu göremediğin bu hayat denen saçma sapan sahnede asıl yerini bul. Layık olduğun ve hak ettiğin yeri al. Bir başkası senin yerine geçemesin. Anne baba denen iki mahlukat bakıyorum da birçok hayatın içine ne de güzel sıçıyor. Allah denen ve insanlara empoze edilmiş ne idüğü belirsiz şey de işin içine baharatını katmayı esirgemiyor. Sen takılıp düştün mü, işte fırsat bu düşmen yetmez gibi düştüğün yerlere dikenli teller musallat ediyor. Teller sana dolanıyor canını yakmakla kalmayıp kalıcı hasara neden oluyor.
Tüm çevreme bakıyorum kuş bakışı. Benim yıllardır arayıp bulamadığım ve artık bnm için bir ütopya haline gelen HUZUR nedense hiçbir evde yok. Sanırım bu huzurSUZLUK fena halde bulaşıcı. Hava yoluyla damarlara karışan tüm vücudu saran bir illet olsa gerek. Öyle bir virüs ki bir bedene bulaşınca doymak bilmez bir canavar gibi salyalarını saçarak vahşice yeni bir beden bulmak için adeta kuduruyor. Vay haline insanlığın!
30.08.2014*20.48