Öykün çok hüzünlendirdi Nurefşan

iyi ki ayrılmışsın böyle bir adamdan.
Hele şimdiki eşini düşününce, mutlu ol..

selâm ve sevgilerimle.

Hakim gerçekleri gören bir insan sarrafıymış. Bence iyi de olmuş. Cevabını da iyi vermiş malum kişinin.
Paylaşım için teşekkürler Kızım...

Gerçekten etkili bir yazı okudum...Hayatın çirkin yüzü de var işte...Çok derin yaralar açan acılar bazen de bir kurtuluş olabilir insan için...Aslında sıkıntı veren gitmişse bunda da bir hayır mutlaka vardır. Güzel günlere gebe olabilir hayat..Her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim sevgilerimle...

Bence bu işte şubat ayının bir kabahati yok sanırım, inadına sevmelisin şubatı, seni özgürlüğüne kavuşturdu.

. Ve ayakları üzerinde durup diğer hemcinslerine güzel örneek olmalısın.

Gerçi kocanı çalan da hemcinsimizdi ya (!) neyse...

Tebrikler

sevgimle

Sevgili Kızçem.


Bu hikayeyi de bunun devamını da biliyorum. Bi erkek yıllarca aynı yastığa baş koyduğu ve ona iki çocuk vermiş olan bir kadın için '' Bu kadınla yaşanır mı?''diye düşünebilir. Böyle düşünmesi için kendince sebepleri de olabilir ki kendince sebepleri vardır mutlaka ama bir mahkemede böyle bir söz söylerse işte ona erkek değil eşşoğlu eşek denir.Hele hele de o kadın kendi ayakları üzerinde durmayı bilmiş, çocuğunu en iyi şekilde yetiştirerek bu gün topluma bir öğretmen adayı olarak hazırlayabilmişse, o çocuğu bazen kucağında, bazen sırtında defalarca ameliyetlera tek başına taşımış, ona adeta hayat vermişse ve bütün bunları yaparken o erkek müsveddesi o kadının yanında, kadını vazgeçtim öz kızının yanında olmamışsa ona artık eşşek demek eşşeklere hakaret olur.


Büyük bir musibetten kurtulmuşsun aslında . Bence Şubatları sev o yüzden. Hatta 2015 Şubatında bir kurban kestirip fakir fukaraya dağıt ve bir pay da o ite gönder üzerine de senden kurtuluşumun 8. sene-i devriyesi münasebetiyle diye yaz.

Kazanan sen olmuşsun..Hüzünlenme..

Selam ve sevgilerimle.

senin için hayırlısı olmuş canım benim dul kalmak kötü bir şey değil yaşamın tadını çıkar bence kolay olmayacak tabi ama öyle biriyle yaşasaydın hayatın zehir olurdu iyi ki boşanmış sın değer vermeyen biriyle
yaşamak kolay olmasa gerek iki yavrun var allah bağışlasın zaman her şeyin ilacı derler çok doğru yüreğini bizlerle paylaştığın için teşekkürler yolun aydınlık huzurun daim olsun sevgiler

Arkadaşım, görünen o güçlü imajın altında neler saklı neler...
Şu hayatta her şey başına geliyor insanın. Ne yazık ki; güven ve sevgi denen iki kıymetli mefhum çoktan anlamını yitirmiş. görünen ve yaşanan... Yaşanan ve görünmeyen...
Tek başına mücadele vermek ve gücünü yitirmemek adına verilen o uğraş. Bir yanda anlaşılmazlığın girdabında yitip gidenler bir yanda onurunu korumaya çalışan bizler. İnsan olmanın hakkını vermeye çalışırken süren o kıyım.
özel ve güzel bir varlığın olduğuna hep kani olmuştum. Hak etmediğimiz onca davranışa maruz kalıyoruz ki. Sürekli çekişiyoruz hayatla. Ama şu bir gerçek ki; değerlerimiz hep bizimle.
YÜREĞİN DERT GÖRMESİN.
Yaşamın kıyısından sana sonsuz selam ve sevgimi gönderiyorum...

Üzüntüyle okudum.. Yavrularınız ve onlarla geleceği yeniden şekillendirmeniz adına size güç ve sabır vermesini Allah(CC)'dan niyaz ediyorum..hayırlısı olur/olsun inşallah..

Sevgine hak etmeyen bir adammış demek ki, ondan kurtulduğunu gün gelir sevinirsin inşallah! zor tabii ki kolay değil. Allah kimsenin yuvasını dağıtmasın.. Ama ne yaparsın ki, günümüzde evlilikler çocuk oyuncağına döndü. Kendinize iyi bakın hayat devam ediyor.. her şey dilediğinizce olsun!

Ne yaparsın hayat devam ediyor,ilerisi istediğin gibi olsun.Tebrik ederim saygılarımla.

İlgincti büyük gecmiş olsun keşke olmasaydı keşke mutlulukla evlilik devam etseydı diyoruzz ama yapılacak fazla birşey yok saygılar

Dün okusaydım eğer, yani aylar önceki bir dün, kendimden pek uzak hissedeceğim bu yazı bu gün, yani aylar yıllar sonra bu gün öylesine tanıdık ki. Doğallığı da ayrı bir tanışlık. Kötüyü çağırmadan da gelir oturur bazan yaşamların ortasına. Sonsuz, sınırsız sanılan şeyler de bitip gider ömür gibi. Yeniden değil de, yine mi demeli başlangıçlar için acaba? Eşiğinde durduğum bir kapının aralığından süzülen karanlık sesi duydum yazıyı okurken. En fazla da emek diyor insan ve yaşanmışlıklar tabi bir de. Fakat hayat, tüm olağan dışılıklara rağmen sürüyor. Tebrikle.

Oy!...
Çok acı bir yazı olmuş.
Oldum olası sevmem bu boşanma işlerini.
Boşananlara da öyle çok sevimli gözle bakmam aslında.
Ama,
işin derinlerine nüfus ettiğinizde,
durumun vahametini daha iyi kavrayabiliyorsunuz.
Ne evler,
ne aileler var...
Ya da,
yaşatmaya çalışılan vahim yuvalar...
Doğup büyüdüğüm yörede, böyle boşanma olaylarına pek rastlanmazdı.
Sonuçta, ataerkil aile düzeni hüküm sürmede, erkek ailenin reisi, tez söz hakkı olan...
Analar da eli silahlıdır ama, evde kuzuya dönerler, erinin dizi dibinden ayrılmazlar.
Anacığım,
çok dayak yemiştir babamdan, çok sabahlamıştır kapı önünde soğuk gecelerde.
Köylü diye çok aşağılanmıştır gelin geldiği ilçede.
Ama,
yine de çekip gitmemiştir baba evine. Gidemezdi zaten.
Gelenek, görenek öyle...

Şimdi,
kendi ailemi düşünüyorum.
Eşim de ev hanımıdır.
Eğer,
ekonomik bağımsızlığı olsa idi,
hiç şüphem yok çoktan boşardı benim gibi huysuz birini.

Hayat böyle işte.
Okuduğum bu hikaye, içimi acıtmadı desem yalan olacak.
Kim ister bir yuvanın dağılmasını?
Yazık!...
Evli iken sevgili edilenlere...
Yazık, yuvayı dağıtanlara...
Yazık!...
Çocukları annesiz, babasız kılanlara...
Ne demeli?
Üzdü bizi hikaye. hayatımızın acı bir gerçeği idi maalesef.

Yazarının hüzünlü anlatımı,
biraz daha mı ne acımasına neden oldu yüreğimizin?

HERŞEY GÖNLÜNCE OLUR İNŞALLAH