bir milleti anlatan türküleridir, onun için türküleri dinlerken ölüp ölüp dirilmelerimiz.

Tebrikler

Neşet Ertaş çok severim. ilgiyle beğeniyle okudum..
özümüz türküler olsada ,malesef ben 3 yıldır türkü dinliyorum.

pc' mde turkulerden oluşan en sevdiğim sanatçıların eserlerini dosyada topladım.
sık sık dinlerim.cengiz özkan başta olmak üzere,

Sevgimle. yüreğin üşümesin.

Ne güzel bir çalışma.
ne hoş aktarılmış duygular yazıya.
Her cümlenin nihayetinde,
bir solukluk duraklıyor insan, kendine dair bir tutam duygu derliyor sunulandan.
Evet...
Gerçekten güzeldi.
hayatımızın basit mutluluk anlarının,
usta bir el tarafından yakalanması ve aynı ustalıkta resmedilişi.

Benim çocukluğumda televizyonlar yoktu.
Radyo, evimizin tek ve en önemli eğlence kaynağı idi.
Akşama kadar açık olurdu radyo.
Ne çalar, ne söyler ise dinlenirdi.
O zamanlar, radyodan kulaklarımıza yansıyan bir ses çok ilgimi çeker,
tüm uğraşımı, oyunlarımı bırakır, dikkatimi ona yöneltirdim.
Hoş bir saz, kalın ve yanık bir ozan sesi,
inanılmayacak kadar güzel türküler çalıp söylerdi.
Mahmut Erdal idi ozanın adı.
Sonraları kaybolup gitti radyodan, hayatımdan ama,
sesi ve adı aklımdan hiç çıkmadı.
Sizin bu yazınızı okuyunca o düştü aklıma yine.
Arayıp buldum internetten.
Yorumu yazdıktan sonra gidip okuyacağım, dinleyeceğim.
Çocukluğumun güzelliklerine döneceğim bir bukle.

Bir de neşet Ertaş var tabi ki.
Onu da anlatmaya kalsak, kocaman bir sayfa ayırmamız gerek diye düşünüyorum.

Çok hoş, anlamlı bir yazıydı.
tebrik ediyorum.