Bu gece yağmur oldu yağdı hüzün, bakmayın denize düşmek istememiştir. Yine aynı döngü, yine bulut ağrıları, yine ağlamaklı gök yüzü…

Umut olur yağmur bana, her aşktan sonra döner dururum sadece Allah’a… Kıyameti kaç kere yaşattı bir ben bilirim bana!.. Yanmak nedir işte bilirim onu da!.. Tek bilmediğim yada anlamadığım Cennet’ten kovulmam yasak meyveyi yemememe rağmen!.. Sırf yasak diye tüm meyvelere uzak durdum ben. Bir elma yanaklım, kiraz dudaklıma tutuldum. O da meğer harammış bana. Uzattım ellerimi kes dedim bu harama dokunan ellerimi, açtım gözlerimi çıkar yerinden dedim harama bakan gözlerimi, isyan ettim tövbeyle karışık, yine de Cennet haram kılındı bana!..

Var mıdır yasaklansa aşk, kabullenecek biri?
Var mıdır sevdiğini elinden alırım dendiğinde, terk edecek biri?
Var mıdır yine sevdiği için sevdiğinden vazgeçen, filmlerdeki gibi?

Hala umudu kaybetmedim ben, inanıyorum var AŞK!.. Belki bana yasak belki de sana. Ondandır el ele tutuşamayışımız!.. “yan yana” kelimesi gibi ayrı kalışımız!.. Sen dahi anlamındaki -de misin ki bana? Neden uzak durursun tam da yanımda?

Uzadı yine içlenişim, bir ara yine şiire dönmüşüm farkında değilim!.. Kafam da kalbim de sürekli hareketli. O yüzdendir şiire ara verişim!..

Bu da dursun buralarda ve de selam olsun okuyanlara!..

Uğur İNCEKARA

Yazım Tarihi : 18 Ağustos 2014