Uzun bi koridorda koşarken gözlerimi açtım. korkunun amansız gölgesi üzerime gelirken, cıplak bacaklarımla acıyı hissetmeden koşmaya devam ettim.
Arkamda gelen çığlık sesleri ,tavanda yanan floresan yanıp söndükce daha çok koşmaya odaklı korkularım yükseliyordu.çıkmalıydım bu yerden tek bildiğim,
Ürpertici atmosfer girdiğim her odalarda gözlerimin görmek istemediği görüntülerle doluydu.sağlı sollu odalar vardı koşarken bakmaya korktuğum bikaç tanesini açmış bulundum.
Gördüğüm manzara dehşete düşürmüştü,kanlar su gibi akıyordu ayaklarımın altına ,koştukca izleri çıkıyor kendimden kaçıyordum.ben nerdeydim ?beni kim getirdi bu dehşet verici mekana
Denekmiydi yoksa;bende O’kurbanlardanmıydım?.uzakdıkca uzuyordu, nefesim titriyor kalp atışlarım yükseliyor.ölümün soğuk nefesi ensemde idi.ilerledikce uğultular azalıyor ,karanlığın şavkıyla
gölgemden bile korkuyordum.düşüncelerde kayboluyor ,birinin bana kötü bi şaka yaptığını umuyordum.

Kalk diyorum !. uyan uyansana!

Çığlıklarım kanlı duvarlarda yankılansada duyan yok!
Ayaklarım sendeleyip düştüğümde,bir el ayağımdan kavramış,kurtulmak için dizlerimin üzerinde can havliyle ilerliyordum,arkama bakmadan kapıya yöneldim.
Yakalanırsam dönüşü olmayan ,gördüğüm vahşi görüntülerin bende uygulanacak korkusu daha gayret etmemi acıyı hisetmeden kalkıp koşmamı emrediyordu.

Uyan nalet adam! nerdesin? carlo!carloo kurtar beni.!

Desemde tın yoktu sağırdı duymuyordu duyuramıyordum.çıkamıyordum .cezalandırılmış hayal sürüncemesinde içinde kaybolmaktaydım.
Herşey gerçekti,olağan dışı bi durum yoktu,planlanmış gibi işliyordu..carlo ..ah ..carlo!

Koridorun sonuna yaklaştım aman tanrım!,kapıda korkunç yüzlü elinde satır bekleyen cani,beni farketti üzerime gelmekte biraz boğuştuk,carlo’nun işi gevşek tutmuştu ipini adamın.urtulup kaçtım önümü bile göremiyorken karşımdaki ormana daldım.ıssız!umrumda değildi ordan kurtulmuştum,arkamda bıraktıklarımı düşündükce ağaçların dallarına çarparak koşuyordum
carlo’nun aldığı yırtılan elbisem umrumda değildi.kollarımı çalılar yırtmıştı,bacaklarım sızan ince kanlarda umrumda değildi .nereye kadar gidecektim.ağlamamak için kendimi tutsamda gözlerimden
yaşlar akıyor acımı göstermiyordum yinede ." öldürebilirdim ilk gördüğüm yerde"..

Onun kollarına gelmem için arada gözlerini açarak bana gülümsüyordu,tekrar dalması uykuya içten bile değildi.kahrolsun! beni hapsetti rüyasına bu dehşet gecesine hükmediyordu
bilinçin sürüklediği bir girdapda çırpınıyordum.


Bayılmış olmalıyım,kendime geldiğimde,huzur içinde beyaz carşafları olan bir yatakda ,tavanı camdan olan güneşin üstüme sıcaklığıyla yerimden kıpırdadım.

-Hayatım sana kahvaltı getirdim.gece ateşler içinde ne güzelde uyuyordun masum .öptüm alnından ,soğuk pansuman yaptım tüm vucuduna serinlemiştin.

-Ama ,carlo ! ...sustum kızgındım oysa öldürecek kadar onu.bana ceza mıydı bu?.rüyasında oynatmıştı belki bilmeden bende suçluluk içgüdüsüyle hiçbirşey yokmuş gibi ..gece çok üşüdüm dedim!

Kollarımda çizikler vardi baktığımda,çok üzerinde durmadım!

Sarıl bana lütfen!.carlo
Sarılırken tenime ,sevgisinin kokusunu hissettim ,kaybetmenin dehşet duygusunda kayboldum.