"..İçlerinden biri konuşmak istedi.." cesetlerin..
Cesetlerin hepsi olduğunca içimde bir yerlere aitti, yerlere serili birer hayaletti belki.. Bilemeyecek kadar gerginim. Gerginlik, temelime inilmişliğin ibrazı...

Yatak, oda, kızılsamış burun hali, ismin -di hali.. geçmişliğin geçmiş tadı, esmiş rüzgarı, sezinmiş sessizlik anlarında hep başucumda..

Biri konuşmak istedi.. Cesetti o birisi.. Ben içimdeki cesetleri temizlemeyecek kadar kördüm.. Gündüze, güneşe..
-Teslimiyetin de böylesi..!
Böyleydi körükörüne gözlerime dipsiz kuyular açar halime "yaşam" deyişim

Değiştim.. toprak cesedi eledi, çözümledi her bir şeyi..

Çözümsüzlüğüme çözüm; zamanın doğadaki tepkimesiydi..

O tepkidi.. ben değiştim..

Şimdi bu sahil kasabasında, mutluluk adını verdiğim yakamozun suyuma uzandığı geceleri yaşıyorum.