yorgunum
yalanlardan...yalanlarla yasamak zorunda olmaktan yorgunum...
hani demiş ya şair..ya gün gelir aşklar da biterse...
ya hayatını vewrdiğin aşklarda yalansa...
hiçbir şey benim değil, hiçbir şey bana özel değil, beni mutlu kılan herşey bir başkasının tekrarı.ve zorunluluk...
herşey o kadar anlamsız ki ve her şey o kdar çok şey hatırlatıyor ki...
ranzalardan nefret ediyorum, ve yemek yapmandan ve mimiklerinden, jestlerinden, sürprizlerinden, centilmenliğinden...herşeyden nefret ediyorum
bütün bunları kabullenmek zorunda olmaktan nfret ediyorum...
her şey gerçek olamayacak kadar güzeldi...biliyordum birşey vardı.sadece benim için olamayacak kadar güzeldi her şey...
şimdi çok geç.herşeyi öğrenmek için çok geç.
ssadece bana ait olmadıgını bilmek için çok geç...
senin gerçek yüzünü gör mek için çok geç...
çok yanlış bir zaman..
ve en kötüsü bunların benim canımı acıtamaması gerek.ben bunlara çoktan alışıgım aslında.tüm bunları unutmamam gerek.,sonsuz mutluluk diye birşey olmadıgını unutmamam gerek.
ama canımı acıtıyor.aklımdan çıkmıyor ve beni senden öylesine soğutuyor ki..
bu dünyada anlamı olan tek şey var benim için.onu alıp gitmek istiyorum.seni bile görmek bile istemiyorum..