Bir tutam hayat'ın yorumuna aynen katılıyorum; hayatımız kırık bir ayna gibi bin parçaya bölünmüşken nasıl resmedilir ki...

Tebrikler, kısacık yazıda çok şeyi anlatmışsın.

sevgimle

Acının gülümsemesi kendisiyle alaydan mıdır acep?Alaya alınca hafifler mi acılar...?

Kim bilir kaç ruhun tortulaşmış sessizliğine ses oldu bir cinnet suretinde anlattığınız sancılar.

Yalın;ama basit değil
Kısa ;ama sığ değil
Kurgu:ama gerçekten tamamen kopuk değil
Tanıdık ;ama farklı

çok güzel , su gibi bir anlatım.
Tebrik ve teşekkürümle...

Acıya gülümsemek aynadan...

Fırsat bulursam tekrar gelirim inşallah, günde bir şiir veya bir yazı okuyabiliyorum.

Güne gelen eseri yazan yüreği; Sevtap hanımı yürekten tebrik ederim


Selamlarımla

"...

‘Aynaya bak’ diyorsun ya, evet arada kendimi bulamadığım zamanlar oluyor karşımda,
olmasa keşke... Ama insan hep güçlü olamıyor, hep farkında olamıyor, olsa da elinden çoğu zaman birşey gelmiyor...

..."

Candan'ın da farkı yok senden kuzum...

Ama biz hep kendimizin farkında olmalıyız, aksi bir lüksümüz yok
ve ne kadar çok önece ben der ve seversek kendimizi o kadar kazançtayız sanki...


de

birde becerebilsek di mi.?


kurgu ve anlatım müthişti canım, kutlarım...



sevgimle, çokkk...

Yok olmaya koşanların sözcükleri ardından gelir ve tutup elinden onları bir ayna tasarımcısına götürür...


Düş ve gerçek; biri diğerinin ölü ikizidir...

Galiba,
yerdeki kırık aynaya bakmak aklına gelseydi,
ressamın resmini tanıyabilecektin.
Hayatımızın bazı kesimleri,
kırık bir aynadan yansıyan aksimiz gibi değil midir?

Şiirsel bir tatta
güzel bir öyküydü.

Nereye kadar kaçarız kendimizde
gittiğimiz yerde de varız

aynalardan kaçmak yerine
inadına girmeli içine..

Çocukken bir öykü belkide bir masal okumuştum.
Resmin içine giriyordu çocuk..

tebrikler,

sevgilerimle..

aynadan görünen benmiyim acaba?/ve aynada bazen kendimizi göremeyiz.
düşündürücü ve güzel çalışma.

Kocaman Tebrkler..